Ад рук, ад вуснаў, ад вачэй тваіх
Няма нічога ласкавей на свеце.
I мы дабрэем пры табе, бы дзеці.
Тваё каханне - як бліскавіцы міг,
Твая усмешка век нам цёпла свеціць.
Спяшаем да цябе з нягод усіх,
Як на кругі свае спяшае вецер.
А ты - святая, як сама любоў, -
Раджала фараонаў і рабоў,
Каб жыццядайнасць не магла спыніцца.
Ты - маці, жонка; ты - дачка, сястра,
Твая заўсёды гожая пара.
Дазволь, жанчына, у ногі пакланіцца.
Янка Сіпакоў. "Ад рук, ад вуснаў, ад вачэй тваіх..."