" Մտահոգ մայրս "
Ցուրտ ձմեռվան մի առավոտ
Ձյուներն էի մաքրում ես ,
Ախ քոռանամ չտեսնեի
Այսպես բարակ շորով քեզ ։
Այսպես ասաց մայրս տխուր
Ինձ մեկնելով շորն ուսի ,
Հագիր հիմա որ չմրսես
Մոր խորհուրդը միշտ լսի ։
Չէ չեմ մրսում անհոգ եղիր
Տես շիկնել եմ քրտնել ես ,
Քեզ ով խնդրեց որ ինձ համար
Այսպես տաքուկ շոր բերես ։
Այսպես ասացի կոշտ ու կոպիտ
Խեթ նայելով մայրիկիս ,
Մի պահ տխրեց խեղճ մայրիկս
Ախ ավանդեր թող հոգիս ։
Դողաց մայրս սառը խոսքից
Սուրաց քամին ահագոչ ,
Փչեց հողմը ձյունաթաթախ
Ձյուն փաթիլներն իր ամբողջ ։
Ու դեռ ձյուն է տեղում հոգուս
Սառը սրտիս ավերակում ,
Ասես մայրս շորն այդ ձեռքին
Սրտիս ավեր դուռն է թակում ։
Ստեղցագործող .Շ Քոչարյան
03 .12 .2023 թ
" Իմ կյանքն է մայրս "
Մի ողջ երկիր է մայրս ինձ համար
Լուսավոր աշխարհ ,գարուն ծաղկավետ ,
Քանի մայրս կա բաղտավոր եմ ես
Ապրում եմ շնչում մորս կյանքի հետ ։
Իմ ողջ էության Արևն է մայրս
Չորս անկյունն է տանս , ամուր սյուն մայրս ,
Իմ սուրբ մատուռն է , վեհ վանքն է մայրս
Հոգուս աշխարհն է , իմ կյանքն է մայրս ։
Իմ տան ճրագի վառ լույսն է մայրս
Հոգուս խնկաբույր տաճարն է մայրս ,
Ինձ միշտ ջերմացնող տաքուկ անկյունն է
Այս մեծ երկրի մեջ իմ աշխարհ մայրս ։
Տուն գալուս սպասողն է իմ անքուն մայրս
Իմ տան արևն է , տան դուռն է մայրս ,
Վտիդ Ծաղկունքի նուրբ բույրն է մայրս
Աստղափնջերի անհունն է մայրս ։
Սրտիս կարոտի հորձանքն է մայրս
Իմ լույս աչքերի ցոլանքն է մայրս ,
Հավատիս , հույսիս պատառ նշխարհն է
Իմ տանջվ
" Մարդ անհոգին "
Ես մարդ գիտեմ այս աշխարհում
Գալարվում է ոտքի տակ ,
Բայց երբ ինքը ոտքը պնդե
Խորտակում է անհատակ ։
Ձև է թաբում յուր ընկերին
Բարեկամին շողոքորդում ,
Կեղծ պաշտությամբ երկրպագում
Գորշ տաղտկալի յուր հոգում ։
Մտահոգ է մարդկանց համար
Իր սեփական եսի մեջ ,
Ամեն ինչում , ամենուրեք
Շահն է փնտրում նա անվերջ ։
Թե իր համար լավն արեցիր
Լույսն ես աչքի , կրակն հուր ,
Թե ցանկանաս լավն ինքն անի
Ջանք մի թաբիր դու իզուր ։
Թե խաչ կապող հարթ ճամփեքը
Չեն համընկնում իր շահին ,
Անմիջապես նժարում է
Ծանր ու թեթևն այդ պահին ։
Իսկ երբ նեղն ես ընկած բաղտի
Ցավոտ ծուղակն ամրակուռ ,
Նա թերթում է կյանքիդ էջը
Քո դեմ փակում հազար դուռ ։
Ունեցվածքիդ ժպտում է ջերմ
Անհագ քաղցի տենչանքով ,
Մինչ կտրու