Калі быў конкурс прысвечаны юбілею Брэста я спачатку вырашыў паслаць у камісію свой верш.А калі прачытаў умовы для конкурса зразумеў-- мне іх не выканаць.Песня існуе на Ганцаўшчыне на муэыку мясцовых кампазітараў-В.Марцінкевіча і І.Бондара.Калі некаму сападабаецц,я не супраць каб яна прагучала на музыку другіх людзей. БЕРАСЦЕЙСКАЯ ЗЯМЛЯ Сярод дзіўных азёр і рачулак Дзе бары ўзняліся з камля, Нас сагрэла,дала нам прытулак Берасцейская наша зямля. У якіх мы краях не бываем, Быццам птушкі назад апасля Да цябе мы назад прылятаем, Берасцейская наша зямля. Усё наша тут:нівы і межы, Храмаў звон, што нас кліча здаля,(Які кліча ....) Старажытная белая вежа, Тут радзіма,тут наша зямля. Нам ніколі н
З дзяцінства люблю глядзець на жыта,слухаць яго шэпт,замілоўваюць мяне васількі у ім,а на мяжы макі каля яго.Пра гэта ў мяне ёсць верш- ЖЫТА ЯСНЫМ ДНЁМ ЗАСУМАВАЛА вырашыў падзяліцца сваімі думкамі з вамі: Жыта ясным днём засумавала, Апусціла каласкоў чубы, Бы яно малітву зашаптала Шэптам невыразным і слабым Жыцейка,дазволь мне на мяжы У цянёк пад дзічкай легчы збоку. Пра сябе хоць крышку раскажы, Як прыйшло ты з даўніны далёкай. Нам твае гады не палічыць, Зернем важкім леглі яны ў глебу. Здолела ты многіх накрміць Хоць не ўдосталь,ды жытнёвым хлебам. Калі ў хаце голад быў і пуста Слёзы выціраючы з вачэй, З бохана танюсенькую лусту Маці адразала для дзяцей. Не маглі апошнія зярняты На
Абразанне У халодным лістападзе Абразаў дзядок сукі. З ім унучак быў у садзе Яны з дзедам --дружбакі. --Ты навошта абразаеш Столькі голля з добрых дрэў? Хіба дроў зусім не маеш Ці пад старасць звар'яцеў. Аж прысеў дзед...Не адразу На пытанне адказаў: Бачыш,як смаркач абразіў-- Драбяза а так падцяў! Я,саколік,мой знішчаю Толькі хворыя сукі, Маладзенькіх не чапаю, Хай растуць ва ўсе бакі. Са старых галінак ўнучак, Больш нам яблыкаў не рваць. Нават у кніжках сёння вучаць Як старое прыбіраць .Вось цяпер сам будзеш ведаць Даглядаць як трэба дрэў. --Дзед,а што табе абрэзаць, Каб і ты памаладзеў, Зноў збянтэжыўся старенькі, З паўхвіліны соп,маўчаў... Потым буркнуў:"От дурненькі, Калі б я пра гэта
Унучка і дзед. Драбяза--унучка родна-- Кажа:"Дзед цябе люблю, Бо на малпу ты падобны-- Цацку лепшую маю . Як сказаць маёй маленькай, Што раней такім не быў? Гэта я цяпер сівенькі, І маршчынак шмат набыў. Потым здымак ёй у ручку Той падаў,дзе малады. -На мяне паглянь унучка. --Не, дзядуля,тутне ты!... ПЕРАБРАЎ --Калі навучышся варыць? Не боршч,адна густэча! Няўжо шкада вады ўліць? Не жонка,а пустэча! Нушто табе,"ядок", Зноў перабраў "Зуброўкі"? Каб сёрбаць,тэба лыжку браць А ты схапіў шумоўку!
Вырашыў падзяліцца непрыемнай для мяне гісторыяй.Гэта тычыцца майго верша "Палешукі"На гэты верш напісаў музыку наш кампазітар В.В Марцінкевіч,яна сталав візітоўкай нашага горада--Ганцавічы.Мы з ім даўно супрацоўнічаем.Пад яго музыку напісана яшчэ многа песен на мае словы,якія выконвае пад яго кіраўніцтвам наш народны ансамбль "ТАЛАКА" Учора я даведауся што на Палешукі" напісаў музыку М.Цурканаў былы кіраўнік ансамбля "Пінскія зоры" і словы быццам гэта яго,Мне крыўдна,што ён украў мае словы.Я хачу калі "Пінскія зоры"будуць выконваць гэту песню гаварылі праўду...Не ведаю чы другія песні ў яго зборніку таксама былі прысвоены ім.