Тұмағаңды білесің бе, ағайын?...
Соның жырын жаттап өстің талайың.
Осы ақынның жырларымен қашанда,
Ашылады күңгірт көңіл сарайың.
Тұмағаңды білесің бе, ей інім?
Ал білмесең, онда саған кейідім.
Бұл ағаңның тұла бойы – мейірім,
Барлық адам кетер еді дос болып,
Осы ағамның берсе, шіркін, пейілін.
Тұмағаңды білесің бе, ей аға?
Бағаласаң осы ағаны бағала.
Бұл ағамның жырлары мен сырлары,
Ән боп ұшып қалықтаған шағала.
Тұмағаңды білесің бе, қарындас?
Білмеген қыз ешкімді де сағынбас.
Махаббатты мәңгі сақтап жүруге,
Осы ағаңның жырын жаттап, бағыңды аш.
Тұмағаңды білесің бе, ей бала?
Бостан босқа қарай берме айнаға.
Саябақта сайраңдадым десең де,
Тұмағаңсыз сол саябақ а