ՏԱՏԻԿ ՊԱՊԻԿՆԵՐԻՆ Տատիկները մեր հիշողություների երջանկությունն են, Նրանց անվերապահ սերը, հոգի ջերմացնող հույզեր են, Պահապան հրեշտակն ու խրատատու լավ ընկերն են, Տատիկների գիրկը, լուսավոր, փրկության հանգրվան է: Լավագույն ավանդական խոհանոցը տատիկներինն է, Նրանք մեր մանկության հեքիաթների շտեմարանն են, Միշտ բարի, խրատներով, աղոթքներով սուրբ տաճար են, Նաև տատիկները լավ հիշողություններով օժտված են: Պապիկները անցյալի ձայներն են, ներկայի նմուշներն են, Նրանք թոռնիկների ապագայի բաց, լուսավոր դռներն են, Իմաստության խոսքեր են փոխանցնում թոռնիկներին, Աստծո զորավոր օրհնությունը պապիկ տատիկներին: Տատիկ պապիկներն են աշխարհում համբերատարը, Եդեմական այգի ու լուսավոր է նրանց ներաշխարհը, Պատկամն է ապրե
ԱՆՄՈՌԱՑ ՀՈւՇԵՐ Տանջված սիրտս նորից ախ քաշեց, Մոլորորված հոգումս լռություն տիրեց, Հանկարծ լռության մեջ խորը հառաչեց, Ասես անդորրն այս սրով կտրվեց: Զգա՛ դու իմ սիրտ, արթնացիր նորից, Վշտերիս ամպերը ցրի՛ր իմ գլխից, Մի՛ հանձնվիր բախտի քմահաջույքին, Ախր հոգնել եմ տրվել անորոշ կյանքին: Սրտիս մրմուռը խորացավ նորից, Շվար մնացի իմ բաժին բախտից, Քնարը ձեռքիս, երգը շուրթերիս, Տխուր մտորում եմ՝ հուշերս հիշելիս: Կանգնած քարացել, ճամփես մոլորվել, Ա՜խ այս անարդար բախտից եմ հոգնել, Աղոթքներով դիմում եմ ամենայն Փրկչին, Մի ճամփա ցույց տուր այս մոլորվածին: Էդիկն եմ մարդիկ են միշտ արժանավոր, Այս կյանքը թող լինի
ԵՐԿԻՐ ՆԱԻՐՅԱՆ Հայրենիքի սերը մեր սրտի սիրո արժեքն է, Պապենական լույս օջախ ու մեր լեզուն է, Համայն հայության հարազատ անկյունն է, Հայրենիքում ապրելը հոգու սրբություն է: Հայրենիքի սիրո մեջ եմ միշտ երջանկացել, Ուրիշ երկրներում շատ զուսպ եմ ապրել, Հայոց երկիրը քարքարոտ լեռնաշխարհ է, Բայց հողը, օդն ու ջուրը կենսատու կյանք է: Պատիվ է ապրել,մեռնել հայրենիքի համար, Հայրենիքի սիրուց վեհ գործ չկա ինձ համար, Լինենք միշտ պաշտպան, զինվոր գովական, Անառիկ պահենք մեր սահմանը Նաիրյան: Հայրենիքը մեր մանկությունն է, օրորոցը, Սուրբ մագաղաթ է մեր պաշտպան ամրոցը, Հայրական տան ծուխն է, մայրական գիրկն է, Ավել պաշտամունք չկա, քան հայրենիքն է: Հանուն մեր հայրենիքի պետք է հզորանանք, Հեռավոր եղբայրներ, եկեք, տուն
ՍԹԱՓՎԻ՛Ր ԱԶԳ ԻՄ Այսօր տեսնում ենք մի իրականություն, Դաժան օրերն են դառնում պատմություն, Մարդիկ կաշառվել են՝ դարձել չարակամ, Իրար ատում են, կոչելով ազգի դավաճան: Ազգադավ մարդիկ կուզեն ազգը բզկտել, Քույր-եղբայրների մեջ դավանանք սրել, Հանուն շահի ունեն փողի մեծ հակում, Հայրենիքի սերը իսկույն մոռանում: Սյունյաց սարերն են այսօր մթագնած, Արևը չի տաքացնում, օրն է ամպամած, Հայացքն է հառել հայոց աշխարհին, Կարոտով սպասում է իր զավակներին: Հայ մշակը իր դառը ճակատագրով, Կառչել է հողին միշտ պաշտպանելով, Իսկ այսօր ասես փոխվել է դարը, Թշնամին է փորձում հատել սահմանը: Դարերով կռվել ու պայքարել ենք, Հանուն հայրենիքի նահատակվել ենք, Եկեք եղբայրներ մեջք մեջքի կանգնենք, Մեր միասությունով անշուշտ կհաղթե