Ապրե՞լ, ինչպե՞ս ապրել,
երբ երկիրդ քաոսում է։
Շուրջբոլորդ թշնամին է,
իսկ աշխարհն անտեսում է։
Ապրե՞լ, ինչի՞ համար,
Որ երկիրդ ծախվա՞ծ տեսնես,
Որ թաց ու չորում միշտ երկմտե՞ս։
Ու անհանգիստ գոյատևե՞ս։
Ապրե՞լ, որտե՞ղ ապրել...
Որտեղ սու՞տն է տիրում,
Որտեղ տու՞նն է այրվում։
Ու ստիպված հո՞ղ է տրվում։
Ու կա պատասխան էս ամենին.
Ապրե՛լ այնպես,
Որ երկիրդ դուրս գա քաոսից՝
Որ թշնամիդ վախենա քեզնից
Ու աշխարհն էլ քեզ միշտ հիշի։
Ապրե՛լ,
Որ քո երկիրը միշտ շեն լինի։
Մի թիզ հողն էլ ամուր լինի
Ու մանուկն էլ անհոգ լինի։
Ապրե՛լ,
Որ քո տունն ամուր լինի,
Քո իղձը կյանքի կոչվի
Ու Հայ օջախից քոչարի հնչի: