ВЯРНІЦЕ ДЗЕДА МАРОЗА!
Вось і зіма- падумаў Дзед Мароз,
Ізноў снягоў з мяцеліцай нястача.
Цякуць слязінкі з сосен і бяроз,
Ды і Зіма сама, амаль не плача
у роздуму- чаму каторы год,
сняжынак у куфэрку не хапае?...
А на зямлі раз'юшаны народ
Даджы ганьбуе і снягоў чакае.
Мароз дзядуля вочы апусціў
Ад крыўды на зімовае бунтарства.
А ўначы, сярдуючы, рашыў
На ранні абыйсці зямное царства.
А заадно яшчэ замест снягоў
Паддаць марозу людзям для забавы.
Паклаў ў торбу снежных пірагоў,
Надзеў каптан стары, ды недзіравы.
З куфэрка футра новае дастаў
Чырвонае, як спелыя суніцы.
Каўнер бялюткі шыю абрамляў-
Перад народам ёсць чым пахваліцца!
У чырвоным футры з белым каўняром,
Ішоў ён па лясах і па