Ես չեմ մեռնի մենությունից,
Մենության մեջ սպանող չկա,
Ես կմեռնեմ բազմությունից,
Բազմության մեջ ուրացող կա...
Ես չեմ մեռնի բարությունից,
Բարության մեջ հավերժ կյանք կա,
Ես կմեռնեմ չարությունից,
Չարության մեջ Աստված չկա...
Ես չեմ ների խենթ ամբոխին,
Եթե ինքս ինձ չներեմ,
Ես չեմ ների ուրացողին,
Եթե ինքս ինձ շատ սիրեմ...
Ես կմեռնեմ մենության մեջ
Ամբոխներին արհամարհած
Ու կծնվեմ բարության մեջ,
Աչքս Աստծո լույսին հառած...
Արմեն Երիմյան
Ու նորից մենակ, ու նորից անտուն,
Քո սրտում նորից բորբոսնած լեղի...
Արբած ես ապրում քնած թե արթուն,
Զղջում ես, վառվում` տեղի, անտեղի...
Ու կրկին հարված ու կրկին մեջքից,
Քո կյանքում կրկին հավատ էր ծնվել,
Պատռված սիրտդ խոցվել է ներսից
Քո անբախտ սիրտն էր կրկին անիծվել:
Ու էլի անմեղ, էլի մեղավոր,
Արդարև ոչինչ բարեկամ չէ քեզ:
Չկա աշխարհում ոչինչ կարևոր.
Սիրտդ` կոտրված, իսկ դու` ողջակեզ:
Ոչ մի նպատակ ու ոչ մի կարոտ,
Խավարին ընկեր, լույսը թշնամի..
Թե երազ էլ կար` փոքրիկ, վարանոտ,
Կրկին կուլ գնաց խաբկանքին վայրի:
Դու անտեր հիմա ու այժմ դատարկ...
Ցավերը վաղուց անցավ են դարձել,
Հուշերը` միայն անդունդ անհատակ,
Իսկ սերը կարծես չէր էլ արթնացել..
Ու չկա հավատ ու չկա սպասում,
Լոկ փուչ հույսերի աղբակույտ հս