Добры дзень мой татка,
Пiша сын Пятрусь
Нешта з нашай маткай
Я не разбярусь.
То бывае хмурай,
То спявае штосць
Бачу, рэжа куры
Мусiць будзе госць.
Вось прыходзiць дзядзька,
Мацi кажа "брат"
Ды не вер ей татка,
Нешта тут не так.
Як у сваей хаце
Гэты рыжы гад.
Цiскае ён мацi
Ды не так як брат.
Анекдоты сыпаў,
А за стол як сеў,
То усе павыпiў
И ўсе паеў.
Не даваў спакою
Мацi цэлы дзень,
так и лез рукою
Ён вышэй кален.
"Як да твайго цела"- кажа,
-"дабярусь"
Мацi так нясмела:
"Пагуляй Пятрусь".
Я нiбы падауся
Циха да дзвярэй
Ды у кут схаваўся,
Што ж будзе далей?
Вось стаю и слухаю
Нешта ен дапiў
Мацi аж да пупа
Раптам загалiў
Як яна цярпела
Бедная мая
Так пачырванела
Ледзь не плакаў я