Сезимдерим жараланып турганда,
Жарамды тырмап ооруума уу салба.
Сар санаа болуп алсыз данып турганда,
Жашоома кирип тынчтыгымдан урданба.
Эерчип журсом артындан алыс журчу деп койдун,
Гулум сунсам колуна белегин ушулбу деп койдун.
Жерден ойдо учуп журуп асманга.
Ынжыктанып ак суйуумду жеп койдун.
. Мекен. Ибрагимов.
Эне сенин мазарына дагы келдим,
Опком кооп жаш алып козго ыйлай бердим.
Мееримине тойбой калдым энемдин,
Оо жараткан бир ирмемге кайтар менини энемди.
Кетким келбей мазарындан кооп турам,
Сен жыттанган топуракты ооп турам.
Коз алдым дан элесин кетпесин деп,
Ирмем сайын суротуно суйлоп турам.
Жаратканым менден сага мыйман барды жанына.,
Отуномун женилдик бер сурагына.
Оо жараткан аалам жердин эегеси,
Бейиш берип ырахат бер энекемдин жанына.
М. Ибрагимов.
Сенсиз жашоо эмне учун бир кун эмес,
Унутууга сени эмне учун мумкун эмес.
Моюн сундум тагдыр бизди айырды,
Сендик кундон калды менде бактылуу элес.
Жалдырап турам журогум сенин колунда,
Элесин жашайт он Жана солумда.
Алыстарга кетип калган болсон да,
Коздорум сенин кабарында жолунда.
М. Ибрагимов.