Праз столькі год нас сустракае Мінск,
Як у пару шчаслівага студэнцтва.
Здаецца,што на першым курсе мы-
Такая радасць шчырая ў сэрцы.
Гатовы зноў праз наш любімы сквер
Ісці мы на філфак вучыцца.
Цаніліся там дружба і давер,
І нездарма ўсё гэта часта сніцца.
Хоць часам наплывае светлы сум,
Ды з хмаркай растае ён на світанні.
З юнацтва чуецца вясёлы смех і шум
Нам праз гады,сустрэчы і расстанні…