Ես անզոր եմ ամեն օրս հուշերի մեջ կարևորը թաղելով,
թողնելով ինքս հենց իմ գոյությունը՝կառուցել երջանկությունդ։
Մանկությունս արևինն էր,
հիմա արդեն անձրևինն եմ,
Կարոտա՜ծ եմ բարևիդ ես,
Անկարող եմ առանձ քեզ։
Իմ կյանքում մի մեծ քաոս է.
անընդհատ ես ընկնում եմ,
սխալներս հա ուղղում եմ,
բայց հետո ես...տապալվում եմ։
Սխրանքներով ես քեզ հասա,
Փշրանքներով ինձ մի՛ասա,
որ սիրում ես կամ ներում ես,
որ ես գլխավոր դերում եմ...
առանձ քեզ՝ ես ավերվում եմ....