Выдавецкі цэнтр Беларускага дзяржаўнага універсітэта выпусціў кнігу асіповіцкага паэта і краязнаўца Лукашэвіча Станіслава Іосіфавіча “Зборскія маладагвардзейцы”.
СПАСИ
Опять вокзал людей торопит,
Лишь только нищий не спешит,
Как Диоген, в толпе он бродит,
Взгляд тусклым фонарём горит.
А сонный дождь с ночи слюнявит,
Луж ненасытных пеня рты.
И кто там нынче небом правит!
И сколько можно лить воды!
Уже насквозь промокло тело,
В душе смыт храм и крест в грязи.
И дъявол души губит смело...
Прости нас, Господи! Спаси!
С. Лукашевич, г. Осиповичи.
Похоже вправду мир сошёл с ума,
Торнадо лжи мозгов срывает крыши.
Повсюду фейков фарс и кутерьма,
А в Украине дьявол губит души.
И каждый слышит только голос свой.
Где ложь, где правда трудно разобраться.
Две эти бабы вновь подняли вой,
И как всегда под власть свою ложатся.
Лишь Ис
Ці ўратуем жамчужыну Асіповіч?
Калі я наведваю лесапарк які прымыкае да Аўтазаводскага мікрараёну (БАМу), мне заўсёды прыходзіць на памяць, як Дон Кіхот сустрэў стражніка які вёў невялікую групу людзей, закаваных у ланцугі. Кожны з іх сцвярджаў, што ён невінаваты і яго пазбавілі свабоды незаслужана.
Тады Дон Кіхот, рызыкуючы сваім жыццём у бойцы з ахоўнікам перамог яго. А калі зняў са зняволеных кайданы, тыя адбегшы ад рыцара, пачалі са з'едлівымі насмешкамі кідаць у яго каменнямі і ледзь не забілі свайго Збавіцеля. Пры такіх успамінах мне заўсёды здаецца, што лесапарк — гэта Дон Кіхот, а мы — злачынцы, якіх пры сустрэчы з ім, ён вызваляе ад ланцугоў паўсядзённага тлуму, тэхнагенны
Ці ўратуем жамчужыну Асіповіч? Калі я наведваю лесапарк які прымыкае да Аўтазаводскага мікрараёну (БАМу), мне заўсёды прыходзіць на памяць, як Дон Кіхот сустрэў стражніка які вёў невялікую групу...