Валеры Пазнякевіч ЛАРЫСЕ ГЕНІЮШ Паэтцы помнік жыць ім не даваў, Хапаў за горла і душыў штоночы. Яго прыбралі "дбайцы" са двара, Каб больш не гаварылі праўды вочы. Не можа мёртвым стаць жывы паэт, Калі ў краіне чыняцца злачынствы. Паэтка не растраціла імпэт -- Яе радок, нібы надзея, чысты. Ірві іх сэрцы пазурамі сноў, Не дай забыцца вечных дум Айчыны. Ты вернешся да Беларусі зноў, Як да сям'і вяртаюцца жанчыны. У снах тваіх не здольны згінуць дзень І праглынуць надзею, як балота. Па вольным шляху чалавек ідзе -- Мястэчка Зэльва -- вольны верш у нотах. 30.03.2023.
Нас мотает от края до края, По краям расположены двери. На последней написано: "Знаю», А на первой написано:"Верю». Ты, одной головой обладая, Никогда не войдешь в обе двери: Если веришь, то веришь не зная, Если знаешь, то знаешь не веря. И, свое формируя сознание, С каждым днем, от момента рожденья, Мы бредем по дороге познания, А с познанием приходит сомненье. И загадка останется вечной, Не помогут ученые лбы Если верим- сильны бесконечно. Если знаем- ничтожно слабы! — Андрей Макаревич