Խնդրում եմ որդիս, սուրբ Զատիկին ինձ տուն տար, ես կնստեմ մի անկյունում ու ձեզ հետ կլինեմ մի քանի օր, ես ոչ ոքի նեղություն չեմ պատճառի, հարազատ տանը ես ինձ ավելի լավ կբուժեմ, այստեղ այլևս չեմ դիմանում;
— Հայրիկ, դու քեզ երեխայի պես ես պահում, այստեղ խնամում են քեզ, ապահովում են սննդով, դեղորայքով, իսկ դու՝ տուն եմ ուզում, տուն եմ ուզում:
— Ախր մեկ տարի է տանը չեմ եղել, հարազատ տանը ես ինձ ավելի լավ կզգամ:
— Մինչև տոները դեռ մի քանի օր էլ կա, կտանեմ, անպայման կտանեմ, ասաց որդին
— Ապրես որդիս, ես հպարտանում եմ քեզանով, բոլորի զավակները չեն, որ այդպես կվարվեն: Երբ տուն գամ կգնանք մորդ գերզմանին, ծաղիկներ տարե՞լ ես նրա շիրիմին, նա ծաղիկներ շատ էր սիրում:
Որդին մի պահ նայեց հորն ու հայացքը փախց