Մենք կրկին ու կրկին , ոչ հնարավորություն ունենք, ոչ էլ իրավունք, իրար սիրելու ։ Կարող ենք միայն երազել, և պահել բառերը` հիշողության մեջ Մինչ լուսաբաց... Երբեմն մտքերս Ինձ տանում են տարբեր անկյուններ, Ինչպես փոքր երեխայի, Ով չափից դուրս է կատակել։ Երբեմն էլ նստում և սպասում եմ մթության մեջ , Որ զանգես... Չէ ես ինքս էլ կարող էի զանգել , Բայց հիշո՞ւմ ես, Ես կրկին ու կրկին հնարավորություն չունեի...