Дазволь, Божа...
Захапляльныя гукі званоў,
Бы дзівосная, новая песня
Пра разважнасць душы і любоў,
Пра таемнасць цішы напрадвесні.
Ў небе велічнасць яркіх штрыхоў
І блакіту чароўнага ззянне,
Ў сэрцы мноства эмоцый і слоў,
І узлетнасці,й расчаравання.
Сэрца просіць прыстанак знайсці,
Ды на міг перавесці дыханне,
Па сцяжынцы надзейнай ісці
Толькі Боскага накіравання.
Божа, ў шчасці дазволь і ў журбе
З Віфліемскаю зоркай вітацца
І пяшчоту выказваць Табе,
І Тваёю дачкой называцца.
Памажы, каб карыснай я
Засталася пад веліччу яснай,
Каб блакітных нябёс чысціня
Над зямлёю ніколі не згасла.
Валянціна Мажугіна.
Неба у хвалях, як мора,
Успыхвае сінь дзе - нідзе,
Часта настойліва гора
Пешшу за намі ідзе.
Губіць людское багацце
І не стрымаць яго рух,
Дзе нараджалася шчасце,
Сёння дзесяткі разрух.
Хмарных навін больш, здаецца,
Зранку прымаем з табой,
Сэрца на частачкі рвецца,
Поўніцца болем, жальбой.
Божа, Ўладар даражэнькі,
Множацца ўсюды крыжы,
Ад вымірання зямельку уратаваць памажы...
Божа мой, сыплюцца беды
Зверху і з розных бакоў,
Гэтак ні люду ,ні свету
Не застанецца слядоў.
Буду штодзённа маліцца
Аж да глыбокай начы,
Толькі пашлі нам, Збавіцель,
Сілы ,наш край зберагчы.
Валянціна Мажугіна.