Тугой деп мандайыма жазбаганды,
Жаратканым "СУЙУУ" деп жоолуктурба!
Баа жеткис барккымды билбегенге,
Ишенчээк журогумду оолуктурба!
Жарым деп мандайыма жазбаганды,
Жаратканым"МАХАБАТ" деп жоолуктурба!
Суйгон ондуу роль ойногон уятсызга,
Эн назик конулумду ооруттурба!
Жолдош деп мандайыма жазбаганды,
Жаратканым "АШЫКТЫК" деп жоолуктурба.
Уят, намыс, арымды тепсегенге,
Аманат бир жанымды соолуттурба!
Жел (Шамал) - жакшынакай Гулду кездештирип, ага ашык болуп калды дейт. Ал назик шамалы менен Гулду желпигенде - Гул да оз махабатын билдирип, жыпар жытын чачат. Бирок, желге ал аздык кылып: - "Эгер мен Гулго бар Кучум менен уйлосом, анын жыты - мындан да таттуу болот чыгаар" - деп, Гулго бар Кучу менен уйлойт. Бирок, Гул катаал бооронго чыдай албай, сынып калат. Жел кайра Гулду тургузмак болуп, канча алектенген менен, колунан эч нерсе келбейт. Ошодон кийин, кайрадан акырын назик шамалы менен уйлогондо , Гул - эсин жыйгандай болот. Анда Жел : - "Мен сага Махабатымдын бар кучун арнадым, бирок сен сынып калдын. Сенин мага деген махабатындын кучу болбогон сыяктуу. Демек, сен мени суйбойсун" - д
Менин келечектеги жолдошум:
Сулуу эмес, жылдыздуу,
Ынсапсыз эмес, ыймандуу,
Атактуу эмес, ардактуу.
Байлыгына эмес, акылына ишенген.
Билгенине эмес, билимине ишенген,
Сулуулугуна эмес, уулулугуна ишенген.
Барга коппогон, жокко чокпогон,
Карангыда коз, капилеттен соз тапкан.
Ойдодо обок, ылдыйда жолок болгон,
Озгонун байлыгына коз артпаган.
Сулуу кыз корсо, соз атпаган,
Жалкоолонуп уйдо кечке жатпаган.
Эркек деген ар намысын сактаган,
Ата - энесин, кайын журтун сыйлаган.
Алган жарын озго жанга кыйбаган,
Жалган айтып, жаман жолдо журбогон.
Жакындарын жакшылыкка ундогон,
Мына ушундай жолдош берсин АЛЛАХЫМ
Ар бир кызга, насип кылсын ылайым