Аввалига бир-бирларини танимас эдилар... Уларни севги деган гаройиб куч топиштирди... Улар ана шу куч сехрига мафтун булиб колдилар... Ажаб, севги хеч качон ёлгиз юрмас экан. Унга хижрон деган аланга эргашиб келди. Улар ана шу аланга оташида баровар куя бошладилар... Нихоят, хижрон алангаси сунди-ю, севги висол деган энтиктирувчи туйгуни етаклаб келди. Энди улар бахтиёр эдилар.... Ажаб, севги хеч качон ёлгиз юрмас экан. Энди у синов деган тусикни етаклаб келди. Агар улар севгининг кулидан махкам тутишганида бу тусикдан утишлари мушкул эмасди. Аммо ундай булмади. Улар синов олдида чекиндилар... Уртада шубха, рашк деган шарпалар урмалаб колди. Шунда улар узларини топиштирган севгига илк бор т