Πάντα τίκια
Τ’ εμετέρτς ας ση Ρουσίαν
έστειλαν ’ς σο Καζαχστάν
και ντο έπαθαν ’ς ση στράταν
ο τουσμανον μη παθάν.
Έσυραν περισανλούχα,
πεινασμέν και διψασμέν
και ’ς σα φορτηγά βαγόνια
σαν μουσκάρια στοιβαγμέν.
Πάντα πρώτοι ’ς σα δουλείας,
εγούρεψαν τη ζωήν
και ’ς σα γόνατα ’κι ερούξαν
για έναν κομμάτ ψωμίν.
Περήφανος ο Ρωμαίον,
καμμίαν ’κι γονατίζ,
με τη λύρας τη λαλίαν
σκούται πολιτείας χτίζ.
Όσα βάσανα και τέρτια
η ζωή εμάς θα δί’,
ο Ρωμαίον πάντα τίκια
και η λύρα τ’ κελαηδεί.
Νίκος Γεωργιάδης (Κιόλιαλης)