Ես արթնացա խավարի մեջ ահավոր,
Մութ գիշեր էր շրջապատում սգավոր,
Խռովք տրտունջն էր պատել շուրջբոլոր,
Մթության մեջ տարածվում էր վիշտը խոր։
Այնտեղ հայ քաջ զինվորներն էին շրջում,
Այնտեղ` ջահել հոգիներն էին ննջում ,
Այնտեղ արյան ծովն էր լու՜ռ հառաչում,
Մեր որբացած հայրենիքն էր մարվում ու հանգչում։
Այնտեղ նզովք թշնամին էր ու'ժ գտնում,
թուրք ասկյարը հայի' արյունն էր խմում,
Ցավոտ հայը իր դյուցազուն թևերով,
Կյանքի գնով հայրենիքն էր պաշտպանում ։
Ցավ ու արցունք իրար էին խառնվում,
Մղձավանջն էր վշտի հետ ընթացք առնում,
Այդ արյունո'տ, ահռելի' ապաստանում`
Նույնիսկ արևն էր լուսնի հետ լաց լինում...