Ես ` քե'զ ցավացրել եմ, բայց ինձ` վա'տ եմ զգացել,
Թույլ տուր օգնեմ քե'զ, որ մե'ղքս քավեմ,
Գիտե'մ, որ հոգիդ ցավից է լացել,
Սիրտդ հուզվել է, աչքդ է թացվել։
Մի' կարծիր, որ իմ սիրտն է քարացել,
Մի' կարծիր, որ ես պողպատ եմ դարձել,
Ամեն վայրկյան ես քեզնով եմ տանջվել,
Պարզապես դու` դա' չես էլ զգացել։
Գեթ մի վայրկյան լու'րջ նայիր կյանքին,
Օգնի'ր ի'նձ վերջ տալ դառը տանջանքին,
Խնդրու'մ եմ, երբեք մի' հիասթափվիր,
Քո տառապանքով` դու ինձ հետ կիսվի'ր։
Գուցե՛ ես գտնեմ մեր կյանքի ուղին,
Ու ցույց տամ սրտանց` քեզ ճի'շտ ճանապարհ,
Գուցե ես գտնեմ սրտիդ դե'ղ ու ճա'ր,
Ու քեզ նվիրե'մ մի հզո՜ր աշխարհ ...
Եթե այսօր ինձ հարց տային,թե' ինչո՞ւ եմ այդքա՜ն էրված,
Ես կասեի.
Հայրենի'քս, դժոխքի շեմին է կանգնած...
Եթե մի օր հարցնեին, թե' ինչո՞ւ եմ այդքա՜ն լարվա'ծ,
Ես կասեի.
Երիտասարդ հոգիները` թանկ կյանքերից են զրկված ...
Եթե մի օր բնության մեջ, թռչունների ծլվլոցն էր պակասում,
Կտխրեյի',
Որ սավառնող թռչունները`իրենց թևերից են զրկվում...
Եթե սպասվա'ծ ժպիտի տեղ` արցո'ւնք կաթեր իմ աչքերից,
Նույնժամ ես կհամոզվեյի', որ հոգուս անդորրն է խաթարված ...
Եթե հանկարծ նկատեյի, որ երկնքում` արևն ու լուսինն են խամրած,
Կգոռայի' հոգուս ցավի'ց, որ աշխարհի դարդերի մեջ ենք մխրճվա'ծ...
,