ԿՅԱՆՔԸ ՊԱՅՔԱՐ Է շարքից...
Իմ բախտի ներկը...
Վերջապես լուսացավ գիշերն էլ այս սև,
Հանգան վերջին աստղերը դողալով,
Բացվեց չքնաղ արշալույս, շողաց վառ արև,
Ցավո՜ք, իմ արշալույսն էլի բացվեց լալով:
Նայում եմ, պարզ երկինք, օ~, ինչպիսի հրաշք,
Երգում ու ճախրում են հավքերը նախշուն:
Նայում եմ շուրջս՝ հիրավի աշխարհն է դրախտ,
Ծառ ու ծաղկունքն են ամենուր անուշ բուրում:
Զով զեփյուռն է նազանքով շուրջս պարում,
Մոտակա առուն էլ իր հին մեղեդին է լարել,
Ու մի չքնաղ սոխակ եկել ու իմ գեղեցիկ այգում,
Ասես ողջ աշխարհի համար համերգ է բացել:
Տե՜ր իմ, նայում եմ քո ստեղծած հրաշքներին,
Հիանո՜ւմ եմ, ինչքա~ն չքնաղ ու առատ ես նախշել,
Իսկ իմ՝ միամիտիս բախտը նախշելու պահին,
Վառ գույները պարպե՞լ էին, միայն սև՞ն էր մնացել: