♣♠Нолахои Дил ♣♠

Дар рузи Ҷумъа ва шаби он, дуруд фиристодан бар Паёмбар (Саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам) ахмияти бештаре дорад. Расулуллоҳ (Саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам) мефармоянд: «Рузи Ҷумъа аз беҳтарин рузи шумост. Одам дар он руз офарида шуда ва дар он сур дамида мешавад ва мардум аз ҳуш мераванд. Бинобарин, дар ин руз бисёр бар ман дуруд фиристед, ки дуруди шумо бар ман арза мешавад». ------------------------------ در روز جمعه و شب آن، درود فرستادن بر پیامبر (صلی الله علیه وسلم) اهمیت بیشتری دارد. رسول الله (صلی الله علیه وسلم) می‌فرماید: «روز جمعه از بهترین روزهای شماست. آدم در آن آفریده شده و در آن در شیپور دمیده می‌شود و مردم از هوش می‌روند. بنابراین در این روز بسیار بر من درود فرستید که

Рузи саиди Ҷумъа муборак! ------------------------------ Аз Аллоҳи меҳрубонам, барои шумо: Ақлу имони комил, дили поку забони зикргу, хотири роҳат, тани сиҳат, фаҳму дарки саҳеҳ, илми нофеъ. Ҳофизаи қавӣ, зеҳни заккӣ, доираи фаҳми васеъ. Чашми бино, гуши шунаво, қалби ҳақпазир, рафтору гуфтори писандида, одобу ахлоқи Муҳаммадӣ (Саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам). Қадами устувор, ростгуиву ростқавлӣ, лаззат ва ҳаловат дар ибодати Худо, шафқат бар фуқаро, ғайрати баланд. Забони бурро, нутқи гуё, дустони бовафо, фарзандони хушманду дастгир, зиндагии ширин, хонаи обод, хотири ҷамъ, ризқи фаррох, барор дар касбу кор, баракат дар умр, хушбахтӣ дар ҳаёт. Муҳаббат бар Аллоҳ ва Расул (Саллаллоҳу

МОЛИ ДУНЁ ПОЯНДА НЕСТ! Дидам писаре ки дилрабои мекард. Аз давлати у подшоҳи мекард. Чун рузе дигар бидидамаш дар бозор, Худ риш бароварда гадои мекард. Халифаи Умавӣ Мансур яке аз муфассирон ва олими бузург Муқотил ибни Сулаймон (р)-ро даъват карду гуфт: - Маро насиҳате кун. Гуфт: - Бо он чизе, ки дидаам насиҳат кунам ва ё бо чизе ки шунидаам? Халифа Мансур гуфт: -Балки бо чизе, ки дидаӣ, насиҳат кун. Муқотил гуфт: -Эй Амиралмӯъминин, Умар ибни Абдулазиз (р), халифаи собиқ, ёздаҳ нафар фарзанд дошт. Пас аз маргаш ҳаждаҳ динор маблағ гузошт, ки ба панҷ дирҳам ӯро кафан карданд, ба чор динор қабр хариданд ва боқимонда нӯҳ динорро ба фарзандонаш тақ

Аҷиб ин аст, ки Намози Витр осонтарин ибодат аст ва бо ин вуҷуд, бисёре аз мардум ба он бетаваҷҷуҳӣ мекунанд. Намози Витр чунон роҳат аст, мисле, ки Намози Мағриб мехонӣ. Бо ин вуҷуд, Паёмбар (Саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам) ин Намозро ёздаҳ ракаат мехонад. Агар ёздаҳ ракаат бароят сахт буд, нуҳ ракаат бихон. Агар натавонистӣ, онро ҳафт ё панҷ ё се ракаат ба ҷой биовар. Ва агар нафсат бозҳам танбалӣ кард, онро бихон, ҳатто агар шуда як ракаат. Аллоҳу Акбар, як ракаат мехонӣ ва назди Худованд аз ҷумлаи касоне навишта мешавӣ, ки кулли шабро Намоз гузоридаанд. ------------------------------ عجیب این است که نماز وتر آسان‌ترین عبادات است و با این وجود بسیاری از مردم به آن بی‌توجهی می‌کنند

Аз Абу Саиди Худрӣ (розияллоҳу ъанҳу) ривоят аст, ки Паёмбари Худо (Саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам) гуфтанд: «Аз нишастан дар роҳҳо ҳазар бикунед!» Саҳобаҳо гуфтанд: Эй расули Худо (Саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам), мо дигар чорае надорем, (зеро, ки онҷо) ҷойи нишасти мост ва дар онҷо бо ҳамдигар суҳбат мекунем. Паёмбар (Саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам) гуфтанд: «Пас агар шумо рад намуда фақат нишастанро қабул кунед, пас хаққи роҳро бидиҳед». Саҳобаҳо гуфтанд: Ҳаққи роҳ чист? Паёмбар (Саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам) гуфтанд: «Чашми худро (аз назар намудан ба занҳои бегона) нигоҳ доштан. Касеро озор надодан. Ҷавоб додани салом. Ба корҳои неку амр намудан ва аз корҳои бад боз доштан». (Бухо

Гуноҳон ба монанди захм мемонанд. Чи басо захме, ки ба марги инсон бианҷомад, ва инсон ба ҳеҷ муҷозоте, монанди сангдилӣ мубтало нахоҳад шуд. Дуртарини қалб аз Худованд, қалби сахтшуда аст. (Имом Ибни Қайим) ------------------------------ گناهان به مانند زخم می‌مانند. چه بسا زخمی که به مرگ انسان بینجامد. و انسان به هیچ مجازاتی مانند سنگدلی مبتلا نخواهد شد. و دورترین قلب از خداوند، قلب سخت شده است. (امام ابن قیم)

Дар ҷахон гар бахт бошад, модар аст, Гар биҳишти нақд бошад, модар аст, Давлати мо, тахт бошад, модар аст, Модар асту модар асту модар аст! Он, ки бар рӯи ҷахон орад туро, Он, ки дар умраш наёзорад туро, Он, ки аз ҷон дӯсттар дорад туро, Модар асту модар асту модар аст! Он, ки баҳри ӯ ту ширину асал, Гар касал гардӣ, шавад ӯ хам касал, Он, ки баҳри ту натарсад аз аҷал, Модар асту модар асту модар аст! Он, ки ӯ умре дуогӯи ту аст, Дар хаёлаш дидани рӯи ту аст, Садқаи чашмону абрӯи ту аст, Модар асту модар асту модар аст! Дӯст бисёр аст дар рӯи замин, Аксари онҳо ба хони мо қарин, Тахмина гӯяд, ки ёри беҳтарин, Модар асту модар асту модар аст!