Як я паспявала! Не толькі выпрасаваць твае сукеначкі, маленькія, як лялечныя. А столькі там было складачкаў, контрачкаў, зборачкаў! Але яшчэ і каўнерык беленькі прышыць, бо мыла і прасавала іх асобна. Амаль усе сукеначкі шылі з каўнерыкамі. Сцямнее, бывала, і пастаіць, а я ўсё прасую, прасую. Засынаю на нагах, бо ўставала заўсёды да шостае: кароўку падаіць, свіней, курэй пакарміць, есці згатаваць і сябе дагледзець, у школу сабрацца... Як усё паспявала? Але чамусьці менавіта каўнерыкі згадваю. Некаторыя былі з мярэжкаю, іншыя гафтаваныя, адны кругленькія, другія кантовыя. Ледзьве стаю, упаду, здаецца і засну на падлозе. А каўнерыкі выпрасую і сядаю адразу ж прышываць, бо толькі дазволь сабе адкласці на заўтра, нічога не паспееш, бо і заўтра працы той нямерана. Прышыю, раскладу сукеначкі на канапе, рукою пагладжу, быццам сваю дачушку гладжу, а не яе сукенкі. І так мне радасна, хораша стане, што ўраз ажыву, сон, стома сыдуць. І ўжо не падаю з ног. А наперадзе яшчэ ой які акраец ночы. Высплюся!..
Комментарии 3