1.Мне вышыты абрус падаравала мама
Са словамі: “ Шкадуй,бо болей не зраблю”
Крануўшыся яго,падумала таксама:
“Не зробіць,рук няма…а я іх так люблю!”
2.Дзяцінства-светлы час,гуляла па балоце.
Любілі ўдваіх,больш не было каму…
З бабуляй увесь час,бо мама на рабоце.
Хацелася спытаць:”Чаму ўсё так,чаму?”
3.І не спытала я ні ў той час,ні зараз.
Навошта?Усё прайшло. Паўвека на зямлі-
Шчаслівая!Сям’я! Усё ж шчыміць раз-пораз,
А вось і ўспаміны па твары пацяклі…
4.Прыгожы той абрус,што вышывала мама…
Шкадую і люблю!І так хачу абняць!
Дарую ўсё,усё!І вышыю таксама,
Каб для сваіх дзяцей пасля падараваць…
03.11.2023г. Г. Брэзіна