★★_ШеЪрИяТ ДуНёСи_★★

ОНАСИНИ согинган к,алблар учун.... Сарсон кунларимдан келсаму қайтиб, Қувониб очсаму,эшигингизни, Шу бўм-бўш хонада,нафасим қайтиб, Сизни тополмасам.Онажон.Сизни! Эшик ғичирлайди,нима дейди у? Нега бу кўзгунинг совуқ, нигоҳи? Бу ким?Деразалар сўзламайдику? Бурчакда ўтирган кимнинг гуноҳи? Онажон, к,аерга кетдингиз бевақт? Елкамга мингандек забардаст қўрқув, Ахир келишимни билиб ҳамма вақт, Тандирдан нон узиб,кутардингизку? Нега оёғимни тишлар тўшаклар? Шифтлар пастладими,мен ўсдимми,ё? Сукунат аёвсиз урар,калтаклар, Унинг жим-житлигин бузганман гўё! Она,қаердасиз?Етар,бўлдида. Ёстиқдан исингиз келиб турибди. Қаранг, набирангиз совуқ ҳовлида, Йиғлаб,бувисини излаб юрибди. - Нима дейман

СЕНСИЗЛИК Ёлғизлик ёмондир, жудолик – оғир… Кун билан тун аро ажаб тенгсизлик. Кунлар сени излаб нигоҳим оғрир, Тунлар телба этар мени сенсизлик. Ёлғизман деб бўлмас, ранжийди дўстлар. Айрилганман десам, ёр қилар араз. Теграмда термулиб минг-минглаб кўзлар, Танҳолигим ҳақда тўқир минг фараз. Кимга тўкиш мумкин, айтгин, ҳасратни. Ким унинг залворин юргай ортмоқлаб?! Қара, ой дафъатан кетибди чатниб, Қара, ҳатто қуёш оғиб бормоқда… Эй, ўшал самимий ишқнинг ёдини Менинг армонимда сақлаб қолгучи! Бормикин, сенсиз бу борлиқ ҳолини Менинг кўзим билан кўра олгучи?! Ёлғизлик ёмондир, жудолик – кескин. Ажаб кескинлик бу, ажаб тенгсизлик. Шоирманми, йўқми, билмадим… лекин Шеъримга айланиб борар С