Ёлғизлик ёмондир, жудолик – оғир…
Кун билан тун аро ажаб тенгсизлик.
Кунлар сени излаб нигоҳим оғрир,
Тунлар телба этар мени сенсизлик.
Ёлғизман деб бўлмас, ранжийди дўстлар.
Айрилганман десам, ёр қилар араз.
Теграмда термулиб минг-минглаб кўзлар,
Танҳолигим ҳақда тўқир минг фараз.
Кимга тўкиш мумкин, айтгин, ҳасратни.
Ким унинг залворин юргай ортмоқлаб?!
Қара, ой дафъатан кетибди чатниб,
Қара, ҳатто қуёш оғиб бормоқда…
Эй, ўшал самимий ишқнинг ёдини
Менинг армонимда сақлаб қолгучи!
Бормикин, сенсиз бу борлиқ ҳолини
Менинг кўзим билан кўра олгучи?!
Ёлғизлик ёмондир, жудолик – кескин.
Ажаб кескинлик бу, ажаб тенгсизлик.
Шоирманми, йўқми, билмадим… лекин
Шеъримга айланиб борар Сенсизлик!
Ўткир ХИДИРОВ
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев