23-қисм.
Гр:🔥Ҳикоя ва қиссалар 🔥
Муаллиф: Рустамхон.
Иккинчи фасл (Учинчи қисм)
Райёна... Лутфулло
Исмоилнинг соғлиги кундан кун яхшиланиб, иштаҳаси ҳам бир мунча очилди. Ҳар куни тушликдан сунг уялиб қимтиниб келадиган Асиланинг Исмоилга бўлган муносабатини кузатищ турган Райёнани ёдига ўзининг ёшлиги ва Лутфулло тушади. Лутфулло акаси, Исмоилдек юмшоқ эмасди. Бир мунча қупол ва дағаллик билан гапирарди. Шундай қупол йигитни эса, Райёна қаттиқ севарди. Шундай хотиралардан сунг, албатта ёдига қайнонасининг қилмишлари, унинг ортидан ўғлини тортиб олиниши, йиллаб бир кўришга зор бўлган кунлари, зор зор йиғлаб ўтказган тунлари ва охирида Исмоилни тилидан янграган мен сиздан нафратланаман деган сўзлари....
Райёнанинг хотиралар сабаблими қулоғида шовқин туриб бошига оғриқ кирди. Ўтмишни ўйламасликка тиришган аёл эрта тонгда, Туркиядан учиб келадиган қизи ва эри ҳақида ўйлаган заҳоти юзига табассум югурди. Интернет тармоғи орқали Исмоил билан гаплашиб бўлгач юм юм йиғлайдиган онасини юпатадиган Шаҳина ҳар доим акасини кўришга жуда интиқ бўларди. Қизалоғининг умрида ҳеч ҳам кўрмаган акасига нисбатан муҳаббати ва уни кўришга бўлган иштиёқи билан қизиққан аёл кунлардан бир куни Шаҳинага савол берди.
-Хўп аканг билан кўришсанг унга нималар дейсан?
-Мен унга сизни йиғлатмаслигини айтаман деди онасининг кўз ёшларини арта туриб. Сиз уни қанчалик яхши кўришингизни айтаман ва уни қучоқлаб мен ҳам сени яхши кўраман дейман. Қизалоғининг бу беғубор орзуларидан сунг Райёнанинг ўпкаси тўлиб йиғиси кучайган эди....
У ўйлар эдики, Шаҳина ҳеч қачон бу орзусига етиша олмайди. Акаси Исмоилни кўрмайди. Унга муҳаббатини етказа олмайди. Лекин қодир Аллоҳимнинг инсонга қандай туҳфалар тайёрлашидан бехабар экан. Мана шунча кундан буён ўғлини ёнида салкам икки ой бўлди. Жигаргушаси ёнида. Бағрида.Истаган вақтида уни қучиши муҳаббатини айта олади. Эри билан охирги телефон сухбатлари давомида Шаҳинани қаттиқ соғинганини Исмоилнинг ҳали вери оёққа тура олмаслигини айтиб кўз ёш туккан эди.
-Биз ёнингга борамиз деган жавоб бўлди.
Шундан буён бир ҳаёли Исмоилда, бир ҳаёли Шаҳинада. Эсон омон етиб келсинлар...
Чуқур хаёлга чумибдими? Исмоилнинг чақириғидан ўзига келиб бош кўтарди.
-Ҳа ўғлим.
Каровотда қаддини тутиб ўтирган Исмоилнинг юзида пайдо бўлган қурқувни куриб юраги нохуш уриб кеган аёл югуриб ўғлининг ёнига келди.
-Бирон жойинг оғрияптими?
-Оёғим имлади.- Оёғим харакат қилмаяпти...
-Негаааа?
Юрагидаги нохушлик, вахима билан алмашинди.
-Нега ишламайди ўғлим? Бу нима деганинг? Нега харакатланмайди? Кутарчи!
Куч билан оёғини кўтаришга уринишлари наф бермади. Оёқларини кўтара олмаган Исмоилнинг кўзларидан тирқираб ёш чиқиб кетди.
-Ая оёғим ишламаяпти пичирлади.- Мени оёқларим ишламаяпти.
Қурқув билан ортига чекинган аёл эшик томон югурди.
-Акангиз қани?- шу ерда турган йигитлардан бирига дағал овозда савол берган аёл каровотида ўтириб олганча ҳали ҳам оёқларини кўтариб олишга умид қилиб харакат қилаётган Исмоилга кўзи тушдию, кўз ёшлари юзини селдек ювди.
-Акангиз қани дедим !?-бақириб юборди.
-Уйга кетувдилар.- кўзини ишқалаб жавоб қайтарган йигит томон бостириб келган Райёна нафрат тўла овозини кўтариб хеч нарсадан бехабар йигитга дўқ урди.
-Қай гўрдан бўлса ҳам акангни топиб кел!
Ортига бурилиб икки қадам ташлагач, фикридан қайтиб йигит томон қайтди. -Тезлик билан топ! Менга қунғироқ қилмасинда шу ерга етиб келсин!
-Исмоилжон ўғлим! Ўзингни бос болажоним ҳозир даданг келсин!
-Аяя, дадам нима қилиб беради? Мени оёқларим ишламаяпти! Ҳунграб юборган Исмоил мушти билан тиззасига урди. -Ишламаяпти!
-Йиғлама!
Ўғлини бошини кўксига босган аёлнинг вужудини тушунарсиз қўрқув қоплади.
Икки кун олдин докторнинг кўрикдан кейинги гапларини эсалади.
-Умуртқа поғонаси бўйлаб куп ва қаттиқ зарбалар тушган. Қўлидаги Умуртақа тасвири туширилган плёнкани ёруғликка тутиб олгач, гапида давом этди. - Буйин умурткаси ва бел умурткасида зарарланиш чуқурроқ. Текширувларимизга кўра, ҳозирча биз кутган ёмон холатлар юзага келмади. Аммо хурсанд бўлишга эрта. Нерв толалари шундайки шикастлаишдан сунг беш олти ой ўтиб ҳам ўз асоратларини юзага чиқариши мумкин.
Ўзига савол назари билан боққан аёлга қараб жилмайди.
-Мен ўғлингизда юзага келади демаяпман, рўй бериши мумкин бўлган асоратлар ҳакида сизга тушунча бераяпман.....................
Тинчланиш ўрнига баттар авж олаётган тинмай тиззасига сонига муштлаётган Исмоилни қучоғидан бушатган аёл эшикка югурди.
-Докторларни чақиринглар, чақиринглар кимнидир!
Докторлар етиб келгунича, ҳали каровотга, хали бошига, ҳали сонларига муштлаб уриб йиғлаётган ўғлига қараб қотиб қолган аёл, орадан ўғлисиз йўқотилган йилларини ўйлаб йиғлаб юборди. Агар мен ундан айро бўлмаганимда эди, хозир уни тинчлантиришни билар эдим. Армонли ўй куксини тилиб ўтди.
Шошилич бирин кетин хонага кирган докторлардан сафида турган, икки кун олдин Исмоилда юзага келиши мумкин бўлган асоратлар хақида сўзлаган доктор ажралиб чиқди.
-Тинчнлантирувчи! Овозини кўтариб, ёнида шай турган ҳамширага буюруқ бердида . Исмоил томон юрди.–Тинчлан!
Исмоилини икки қўлидан махкам тутиб хамшираларга укол қилишга шароит яратиб бердида ҳали ҳам эшикка яқин жойда қотиб турган аёлга қараб, афсуслангандек бош чайқаб олди.
Исмоил тинчланиб уйқуга кетгач, ҳалиги доктор эҳиёткорлик билан йигитнинг қўлларини қўйиб юбордида, ҳамширалардан бирига шу ерда бўлишини тайинлаб Райёнага имо қилди.
-Юринг хонамда гаплашамиз!
Хонасига аёлни бошлаб кирган доктор анча вақт хаёл суриб жим бўлиб қолди.
-Мен шу нарсани тахмин қилгандим ғамгин жилмайди. Буёғига сизга сабр тилайман.
-А? Докторнинг гапидан сескинаиб тушган Райёнага унинг гаплари бўлди тамом ўғлингиз ногирон бўлиб қолди дегандек туюлиб жон холатда доктор томон интилди.Нималар деяпсиз? Нахотки ўғлим қайта юра олмаса!? Доктор ўйлаб гапираяпсизми?
-Мен ўйлаб гапираяпман. Кўриб турибман. Мени фикримча ўғлингизда харакатлантирувчи нервлар ишдан чиққан шу сабали ҳам уни текшириб кўрганимизда оёқларида сезгиси бор бўлган. Бу эса бизни чалғитиб қўйган.
-Энди нима бўлади? Энди нима қиламиз?
Кутилмаганда эшик ланг очилиб Лутфулло югуриб ичкарига кирди.
-Нима гап? Нафасини ростламай туриб докторга савол берди.-Нима бўлди?
Шу пайтгача ўзини амаллаб тутиб турган Райёна чидай олмай бақириб юборди.
-Сен туфайли ҳаммаси сен мараз туфайли ҳаммаси! Мен сенга соғлом бола туғиб берган эдим аблах! Қайтар ўғлимни ўзимга соғлом қилиб қатариб бер номард! Бор аламини собиқ эридан олишга қасд қилгандек, ҳеч нарсага тушунмай анграйиб турган Лутфуллога ташланган аёл қўлларини мушт қилиб қаршисида турган эркакнинг куксига муштлади.
-Райёна ўзингни тут илтимос! Илтимос ўзингни тутгин.
Куксига муштлаб тушираётгани Лутфуллони ўзини қучганини, тинчлансин деган мақсаддами елкасидан сийпаб, тузиб кетган сочларини тузатишга урунаётганини идрок қилган Райёна сесканиб тушиб эркакни ўзидан итариб юборди.
-Торт қўлингни мендан! Менга қўлингни теккизма номард! Ғазабдан қалтираб энтикиб сўзида давом этди. - Сен туфайли ҳаммаси! Сени мана шу хеч кимга фойда келтирмайдиган ғуруринг туфайли боламиз шунча азоб чекди! Аламинг менда экан нега бунга бегоуноҳ боламизни аралаштирдинг!? Нега уша вақтда аламингни олиш учун мени ўлдирмадинг? Сен отамисан? Отамисан?
-Ахир мен уни калтакламадимку!
Ожизгина билдирилган эътироз, Райёнанинг дилидаги нафрат оловига мой қуйди.
-Ҳа сен уни калтакламадинг! Ҳа сен уни урмадинг сукмадинг! Лекин уни ўлдирдинг билдингми ўлдирдинг! Мени оқлаб олиш керак вақтида ҳимоянга олиш қўлингдан келмаганидек сен ўғлингнида, ота онанг зулмидан ҳимоя қила олмадинг! Сен ахир эркак эдингку! Эр эдинг ота эдингку!
-Райёнааа
-Нима Райёна? Нима Райёна! Мен илгари сен биладин, сенга буйсинадиган, сени севадиган Райёна эмасман! Ўлди у Райёна ўлди! Уни сен ўлдирдинг! Биласанми сен қандай қотилсан! Бир аёлни, сени севган аёлни, ўзингни ишончсизлигинг туфайли шавқатсизларча оёқ остингда эзғилаб ўлдирдинг! Сунг эса уни сенга эслатадиган ўз зуррёдинг бўлмиш ўғлингни ўлимга хукм қилган тошбағир қотилсан! Сен ҳеч бир марта бўлсада ўғлингни ха ўғлингни ўзинг онасидан тортиб олган ўғлингни ҳаётига қизиқиб кўрдингми уни дилидан ўтаётган сен ҳақингдаги фикрлари билан қизииб кўрдингми? Йўқ сен бу ишни қила олмайсан чунки, сени мана бу ерингдаги ғазаб билан бармоғини
қаршисида нест бўлиб қотиб турган эркак куксига ботирди. Мана шу ерингдаги кераксиз ғуруринг йўл қўймайди! Мана кўр кўр аблах! Агар сенда озгина юрак бўлса ўқиб кўр ўғлингни нималар ёзганини ўқи! Чунтагида турган телефонини Лутфуллога тутқазиди. Ўқи! -Ғазаб билан қичқириб юборди. -Сен ҳозир буни ўқимайсан мен аниқ биламан ўқимайсан! Чунки сенда ота қалби йўқ! Лекин сен ўзингни ота ҳисоблайсан! Сен ҳозир нима қиласан биласанми? Мен сенга айтайми нима қилишингни? Ҳансираб энтикиб қолган аёл бир оз тин олиб сўзида давом этди. -Хонадан чиқасан ва сени буйруғингга маҳтал турган малайларинга Исмоилдан хабар олишларини тайинлайсан ва кетасан! Чинакам ота нима қилади биласанми? Сен буни билмайсан шу сабабли мен сенга чинакам ота ишини айтаман! Чинакам ота, айни пайтда ногирон бўлиб бир умр тушакка михланиб қолиш эҳтимоли юқори бўлган ўғлингни бағрингга махкам босади! Ўғлим ҳаммаси яхши бўлади. Умидсиз бўлма болам, мен сен учун оёқ бўламан, керак бўлса кўз бўламан! Менга суян мендан куч ол дея олади! Сен шу гапларни ўз зуррёдингга айта олмай туриб қандай қилиб мен отаман дея оласан? Бирон марта болангни бағринга босмай туриб қандай қилиб, Исмоилни ўғлим деб айта олсан!?
Қўлида ўзи тутқазган телефонни тутиб жимгина, бир оз елкаси қисиқ, мунғайиб ўзига тикилиб турган эркакка кўзи тушган Райёнани негадир раҳми келди. Куксини алақаеридир ачишиб кетди. Стол томон угрилди. Иккисини суҳбатига гувоҳ бўлгиси келмаганми? Ё Райёнани эркакка ташланиб кетганидан хижолат бўлганми? Доктор хонадан чиқиб кетибди. Вужудида қаттиқ хорғинлик сезган аёл стулга бориб ўтирдида бошини кафтлари орасига олди. Анча вақт ўй суриб ўтирди. Ўрнидан туриб ҳали ҳам хона ўртасида ўзини кузатиб ўтирган эркак томон юриб телефонини олиш мақсади қўл узатди. Ўзи томон узатилган телефонини анча вақт кавлаштириб турдида, керакли саҳифаларни очгач, эркакка узатди.
-Диққат билан ўқиб чиқинг!- шикаста овозда сўзлади. -Ҳар бир сатрида ўғлингизни юрак нолалари битилган!
Чуқур хўрсиниб Лутфуллога термулиб қолди.
-Сиз, бир вақтлар жуда чиройли шеър ўқирдингиз...- пичирлади. -Мен ўйлайманки, бу сатрларни тушуна оласиз!
Хонадан чиққач, йиғлаб юборган Райёна атрофдагиларни ажабланиб боқиб ўтишларига парво қилмай ўғлининг тепасига келди.
-Исмоилжон, уйқу дори таъсирида чуқур уйқуда ётган ўғлининг пешонасига ёйилиб тушган паришон сочларини бармоқлари билан таради.
-Сен кучли бўл ўғлим, биз албатта енгиб ўтамиз! Сен оёққа турасан! Албатта турасан! Мен бунга ишонаман! Сен оёққа турсан ва ўз севган қизинг билан бахт қасри томон дадил қадам босасан, биз синглинг иккимиз эса, сенинг бу қувончли кунларингни кўриб, севинч ёшларимизни тўкамиз!
Кўз ёшларидан ҳўл бўлиб кетган юзини ўғлининг чаккасига босди........
Соатга кўз ташлаб олган аёл хавотираниб, Исмоилнинг куксига кафт босди.
Йўқ! Шубҳалари ноўрин, ўғли хотиржам нафас олиб ухлаб ором олаяпти. Хонага кирганимга уч соат бўлди. Наҳот шунча узоқ ухласа? Ҳамширани чақирай. Ўрнидан турган аёл эшик очилиб ичкарига кирган Лутфуллога кўзи тушиб жойида қолди. Тезгина чеҳрасига разм солди. Қизариб кетган кўзларини илғаб лабини беихтиёр тишлаб олди.
Йиғлаганми? Ўз ўзига савол берди. Йиғлабдими? Наҳотки?
-Уйғонмадими?
Пичирлаб берилган савол аёлни унчалик олис бўлмаган ўтмиши сари етаклаб кетди.....
Бешикка беланган Исмоилга тикилиб ўтиришдан толмайдгиан Лутфулло шу саволни кўп берар эди
-Уйғонмадими?.........
Титраб кетган Райёна эркакдан нари кетиб бош чайқади.
-Йўқ
-Исмоилнинг катта бўлганини сезмай қолибман...
Ўғлининг тепасига келган эркак нуноқлик билан пешонасига кафт босди.
-Мен сени йўқотганимдан кейин, ҳеч нарсага қизиқмай қўйган эдим пичирлади. -Аламим бор эди. Сен ҳақсан, сени ҳимоя қила олмадим. Олдингда ўзимни оқлай олмайман...Исмоилни кўришни истамас эдим ва шу билан бирга, сенга ҳам бергим келмас эди. Мен чеккаётган азобларни боласидан айрилиб ҳис қилсин деган худбин ўйдан қутила олмас эдим. Лекин мен онам неварасига бунчалик азоб беришини билмаган эдим. Кўзига ёш ҳалқаланган Лутфулло ўзига тикилиб қолган аёлга назар ташлаб қад ростлади.
-Докторлар нима дейишаяпти?
-Ҳали бир гап айтиб улгуришмади. Елка қисди. -Менимча эрталаб текшириб кўриб бирон гап айтишса керак.
-Мен уни чет элга олиб кетман. Бу ердагилар натижа чиқара олишмаса олиб кетаман!
-Шундай қилса бўлар а? Германиями Ҳиндистонми а?
Кунглида умид чироғи ёнган Раёна Лутфуллога яқинлашди.
- Ҳозир тиббиёт ривожланганку иложи топилар давоси бордир!
-Албатта умид қиламиз! Хотиржам овозда аёлнинг гапларини тасдиқлаган эркак базўр жилмайди. Дам ол вақт кеч бўлиб кетди.
-Мен аэропортга чиқишим керак соатга кўз ташлаган Райёна тоқатсизланди. -Исмоилнинг ёнида бўла оласизми?
-Ҳа. Тинчликми?
-Эрим ва қизим келаяпти!- Мағрур сўзланган аёл ўзига қараб қолган эркакнинг кўзларига тик қараб жилмайди. -Исмоилни кўришга эрим ва қизим келаяпти!
-Такрорлаб айтиш шарт эмас эшитдим. Йигитлар олиб бориб қўйишади. Тунғиллаб жавоб қайтарган Лутфулло эгнидаги пальтосини ечиб бўш каровот устига ташлади. -Сен кетавер мен шу ерда бўламан.
-Хўп
Шкафдан нарсаларни тез тез олиб сумкасига жойлаб бўлган Райёна, каровот устида ётган пальтони қўлга олиб шкафга илаётганда димоғига таниш ифор урилиб титраб кетди. Ўн етти йилдан буён ўзгартирмабдида! Ҳаёлидан ўтган ўйдан сесканиб тушди.........................
Ўғлининг тепасида ўтирган Лутфуллонинг кўз олдига ҳалигина ўзи ўқиган сатрлар келди.
“ Китобларда, киноларда кўп ўқийман, эшитаман, оналарнинг қўллари жуда юмшоқ ва меҳрли бўлишини. Оталарнинг қўллари эса бақувват ва иссиқ бўлишини. Мен онамнинг қўллари қандай бўлганини эслай олмайман, аммо дадамнинг қўллари жуда қаттиқ эканлигини ва камар туқаси жуда ҳам оғир эканлигини биламан! Китоблар, кинолар алдамчи улар бизни йўқ нарсаларга ишонишимиз учун яратилган..............”
Уйқуда ётган ўғлига тикилиб қолган ота, ўғлининг қўл кафтини кафтлари орасига олиб юзига босди.
“ Кеча бир китоб ўқидим отаси ҳақида бош қаҳрамон шундай дебди. Дадам жуда меҳрибон ва сахий инсон худди она ер каби, дадамни қучсам дадам орқали меҳрнинг ифори қандай бўлишини ҳис қиламан!
Мен эса дадамга қараб туриб, нафратнинг қиёфасини чизиб бера оламан!”
Оғир нафас олган Лутфуллонинг кўзлари ёшга тўлди. Наҳотки ўғлим мен ҳақимда шундай фикрласа!? Тўғри бувиси ёшлигида озор бергандир, бир икки тарсаки туширгандир! Бувиси эди, ҳаққи бор эди. Неварасини ёмон бўлсин деб қилмаганку! Кейин ўзим билан олиб кетдимку! Ҳамма шароитини қилиб берган бўлсам, тагида машина, нима истаги бўлса муҳайёку! Дилидан ўтаётган гаплар фақат ўзини овутиш эканлигини тушунган эркак ўрнидан туриб дераза ёнига бордида чуқур ўйга толди.
Мен уша вақтда, тўртта инсон ичига кирсам ана хотини бузуқлик қилса ҳам оппоқ қилиб олиб яшаб юрибди деб устимдан кулишлари хақида ўйладим. Мана шу ўй алами устида Райёнани кучага улоқтирдим. Уни оқлашга номусини ҳимоя қилиш ўрнига, ундан юз угиришни ўзимга энг осон йўл деб билдим. Хато қилаётганимни кун келиб афсус чекишимни билиб турсамда шу ишни қилдим. Онамнинг турмушимизга беш йил бўлсада ўчмаётган овози тинмаётган жағини тиндириш учун шу йўлни танладим. Онасини эслатган ўғлимнида, онам этагига ташлаб уйдан кетдим. Аммо кейин шу ишларим оловида ўзим ёндим. Бу олов тафтига чидай олмай, Райёнадан узр сурашга йўл қўймаган ғурурим сўзларига қулоқ солиб ўғлимни унга кўрсатмасликдек қабихликка юз бурдим. Мен шу ишларни қилдим. Уйландим, лекин аёлим кўзларидан Райёнани кўзларини изладим, унинг овозидан Райёнанинг овозига ўхшашлик қидирдим. Унинг ҳаракатларида Райёнанинг эркаликларини кўришни истадим. Унинг тафтини бундан изладим. Топа олмадим. Топмадим. Бу топа олмаслик мени янада Исмоилга нисбатан дилимда нафрат уйғотди. Чунки у онасини эслатарди. Унинг кўзлари юз тузилиши жавдираб боқишлари ҳамма ҳаммаси онасини эслатар эди! Нега мен муҳаббатимдан эсталик деб бор меҳримни ўғлимга бермадим. Нега мен кундан кун совиб музлаб қахрли инсонга айланиб бораввердим Нега мен! Ўз саволларидан ўзининг бошига оғриқ қирган Лутфулло оғириқ зўридан инграб юбориб кафтлари билан лорсиллаб кетган бошини махкам чанглади. Ким нима ютдию, ким нима юқазди? Мана ҳозиргина кукси тўла ғурур билан, мени эрим ва қизим келаяпти деб айта олди.
Мен шундай дея оламанми? Бахтлимисиз деган саволни берса ҳа бахтлиман деб жавоб бера олманми? Ҳаттоки, ёлғондан бўлсада бахтлиман дея олмасам керак! Аёлим яхши инсон, тақдир йўлимда шу аёл учрагани мени омадим, лекин яхши аёл билан яшаш бахтиёрлик учун камлик қилар экан назаримда.......
Исмоилнинг инграши хаёлларига нуқта қўйди.
-Исмоил ўғлининг тепасига икки хатлаб етиб келган Лутфулло жилмаймшга уринди. Яхшимисан ўғлим?
-Дада ингради. Аям қани?
-Ҳозир келади. Нимадир керакмиди?
-Сув беринг ичим куйиб кетаяпти...
Стол устидаги елим идишдан сув қуйиб ўғлига тутқазган Лутфулло Исмоилнин сув идишни тутиб ича олмаслигини тушуниб, ўғлининг бошини қўли билан тутиб бир оз кутарди.
- Ич ўғлим.
-Аям қани? Сув ичиб бўлган Исмоил эшик томон бош бурди.
-Келади аянг ҳозир келади. Аэропортга кетганди.
-Мени оёқларим ишламаяпти пичирлади.
-Ўғлим ўзингни тут! Биз эркак кишимиз. Бошимизга тушадиган хар бир кўргулик олдида бардошли бўлишимиз керак! Аёллардан фарқимиз ҳам шунда! Дадил бўл! Ортингда мен турибман! Менга суян ўғлим! Биз иккимиз бу кунларини бирга бирга енгиб ўтамиз!
-Мен юриб кетаманаа умидсизгина савол берган ўғлини илк марта бағрига қаттиқ босган отанинг кўзларидан қайноқ ёш томчилади.
-Албатта албатта юриб кетасан!
Эрталабдан бошлаган текширув ишлари якунланса ҳам Райёнадан дарак бўлавермади. Исмоилнинг қайта қайта аям қани деган саволларидан безиб кетган Лутфулло Райёнанинг қўл телефонига қунғироқ қилди. Жавоб бўлмаганидан ажабланиб, ўзига тикилиб турган ўғлига елка қисиб олди.
-Келиб қолар. Сабрли бўлчи! Ҳаёлидан ўтаётган ўйлардан дилида рашкка ўхшаш, лекин ўта ёқимсиз туйғу бош кутарган эркак қош чимриб, афт буриштирди. Сабрли бўл келиб қолади.
Эшикнинг секингина тиқиллашидан ота бола бирдек эшик томон угрилишди.
-Киринг!
Эшик очилиб, эгнига узун куртка кийиб олган аёл бўй кўрсатди.
-Сиз Исмоил бўлсангиз керак а? Яхши бўлиб қолдингизми? Меҳрибон товушда ҳол сураган аёл сўзида давом этди.-Менга Исмоилнинг дадаси керак эди.
Бир Лутфуллога бир Исмоилга кўз ташлаган аёлга савол назари билан боқиб турган Лутфулло қовоқ солди.
-Менман дадаси
-Мени исмим Альфия, сиз мени танимайсиз аммо мени сизга айтадиган жуда муҳим гапларим бор! Агар мумкин бўлса иккимиз ёлғиз гаплашиб олсак. Мен сизни ташқарида кутиб тураман. Бу гапларим ўғлингизни калтакланиш воқеасига алоқодор...
-А? Гапиринг!
-Йўқ илтимос биз ташқарида ҳоли жойда гаплашиб олсак.
-Бўпти мени ташқарида кутиб туринг ҳозир чиқаман!
-Сен ўтириб тургин. Мен ҳозир келаман!
Исмоилнинг узгариб кетган юзига кўзи тушган ота, ноўрин гапирганини сезган лаб тишлади.
-Аянгдан ҳам дарак йўқ. Минғирлаб олди. - Жаҳонгир аканг Исмоилни ёлғиз қолдирманглар деганди. У бир нарса билмаса гапирмайди. Нима қилсам эканаа!?
Бош қашлаб хонада нари бери бориб келган Лутфулло ўғлининг тепасига келди.
-Ҳалиги қизни чақир!
Дадаси кимни назарда тутганини билган Исмоил қизариб кетди.
-Билмасак келадими у!- тунғиллади.
-Бўл чақир мен аянгдан кейин сени унга ишона олман! Анқайма менга бўл чақир! Келмасанг аҳволим ёмон де! Мазам бумаяпти бир ўзим қолиб кетдим де! Оббо энди шу нарсани ҳам мен ургатишим керакми!? Бўл тезлаш кетиб қолмасин! Ташқарига имо қилган дадаси шошилтирди.
-Аллоо Асила, мени олдимга кела оласанми?
-Обббооо!
Афти буришиб тоқатсизланиб нари кетган дадасидан кўз узмай турган Исмоил жилмайди.
- Хўп ўн беш минут вақт кетди. Ўн беш минутда шу ерда бўлади экан.
Паст овозда хабар етказган Исмоил бошини эгиб жим қолди.
-Яхши кўрсанми? Ўғлига синчков тикилган ота стулга ўтирди.-Савол бердим сенга яхши кўрасанми?
-Мен айтувдимку сизга...
-Шу ишлар жойлашсин...Оёққа турган кунинг бориб унаштириб келмасам Лутфулло исмимни бошқа қўяман!
Ялт этиб ўзига боққан ўғлига қараб жилмайди. Ўғлининг чақнаб кетган нигоҳини кўрган Лутфуллони ҳотамлиги тутди.
-Сен бугундан фақат тузалиш ҳақида ўйла! Тамом қолган иш меники! Мени ўғлимга йўқ деб кўрсин! Ҳиии бир боришимдан ишни битираман! Ота кўнглида балким қувонч оёғига далда бўлиб юриб кетар деган илинж ёнди.-Қиз келса гаплаш! Дадам боради. Дадангга айт, эркакча шарт шарт гаплашсин де!
Уялинқираб бош эгиб турган ўғлига қараб чорасиз жилмайди. Ўз боламга қандай сўзлар ёқишини билмай, оғзимга келган гапни валдирашимни! Бундан ортиқ, азоб бўлмаса керак а? Томоғига тиқилган алам тугунини амаллаб ютиб кетишга ҳозирланди.
- Мен кетаверсам, балким унгача келиб қолар а? Ўн минутдан ўтибди.
-Майли дада, бораверинг кеб қолади. У айтилган вақтда келишга одатланган
-Бўпти унда. Ўзинга эхтиёт бўл у бу нарсаларни олман деб йиқилиб тушмагин . Нимадир крак бўлса ташқарида, Ғайрат аканг ўтирибди. Чақиргин дарров киради.
-Хўп дада бош силкиди.
-Мен бориб гаплашайчи? Агар ушаларни кимлигини топсам, биттагина далил топсамиди акангни оқлашга! Акангни олиб чиқардик! Адвокатларни боши қотди. Анави бола ёмон чиқди. Онаси иштонини бошига кийиб интернетда кунда чиқиш қилаяпти. Шунчалар шайтон бола экан! Акангни икки оёғи бир этикка тиқилди қолди!
Афсус билан бош чайқаган Лутфулло хўрсиниб олди. -Аканг чиқса, ҳаммасини бир бошдан жой жойига қўярди. Билсангиди, Жаҳонгирга қанчалик муҳтож бўлаёганимни! Жаҳонгирсиз бир қадам ташлай олмай ўтирибман! Ёнимда юрганда уни қадрини билмас эканман! Мана энди билиб қўл оёғим боғланиб қолди!
Пальтосини кияётган вақтда эшик очилиб қиз бола шарпасига кўзи тушган эркак, ялт этиб ўғлига боқди.
Қизнинг ичкаридаги эркакка кўзи тушди чамаси эшикни беркитди.
Тарбияли қиз экан! Ҳаёлидан ўтказди.
Отаси ким экан? Бир суриштириб кўришим керак? Қизнинг одоби жойида. Шунча вақтдан бери бир марта ҳам мен билан туқнаш келмади. Уша ҳайдаб юборганимдан сунг кўўим тушмадияяя!?
Узоқдан кўрди, паналайди. Ҳозир бундай тарбияли қизлар камайиб кетди. Оғзида сақич, бетингга безрайиб чалпиллаб турадиган кўпайган замонда, бунақа ҳаёли қизлар яққол ажралиб қолади. Тўғрида, ҳозир безрайиб кириб келганда нима қила олар эдим?
Исмоилни ҳам диди чаккимас! Ҳаа ота ўғил кимни танлашни биласан!
-Кетдим!
Ўғлига им қоқиб олган ота хонадан чиқдида, оталарга хос қизиқиш билан, каридорнинг нарги томонидан орқа угириб турган қизга тоқатсиз кўз ташлади.
Отангга раҳмат!
Ичида миннадор бўлди. Кўзим тушишини олдиндан чамалаб тескари угрилдия! Бақрайиб турганда нима қилардим?
Нари борса юзи қаттиғакан энағарни дердимда!
Тез тез қадам ташлаб хонадан узоқлашган Лутфулло, ортига угрилиб қизнинг ўғли ётган хонага кириб кетаётганини кўриб жилмайиб олди...
Касалхона ховлисида тик турган Альфияга қўл силкиган Лутфулло машинасига ишора бериб кетдик дегандек имо қилдида, машинаси томон шахдам қадам ташлади.......................
Давоми бор.
#кўзларингниавайлахикоя
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Комментарии 15