Предыдущая публикация
Մեզանից յուրաքանչյուրն իր կյանքում ստիպված է կրել իր խաչը: Յուրաքանչյուրիս տրվում է այն բեռը, որը մենք կարող ենք կրել…
Մի օր մի մարդ, դժգոհ իր կյանքից, հարցրեց Աստծուն.
-Ինչո՞ւ է իմ ճակատագիրն այդքան ծանր: Ինչո՞ւ պետք է կրեմ իմ խաչը: Չես կարող ինձ ավելի թեթևը տալ: Ես հոգնել եմ ամենօրյա դժվարություններից:
Եվ ահա այս մարդը երազ է տեսնում: Նա տեսնում է մարդկանց շարք, ովքեր դանդաղ քայլում են և յուրաքանչյուրը կրում է իր խաչը: Եվ նա ինքն էլ քայլում է այս մարդկանց մեջ: Նա հոգնել էր քայլելուց, և մարդուն թվաց, որ իր խաչը մյուսներից ավելի երկար էր:
Այդ ժամանակ նա կանգ առավ, իջեցրեց խաչը ուսից և սղոցեց դրանից մի կտոր: Շատ ավելի հեշտացավ քայլելը, և նա արագ հասավ այն վայրին, որտեղ բոլորը գնում էին: Բայց ի՞նչ է սա։ Նրա դիմաց խորը անդունդ է, և միայն այն կողմում է սկսվում Հավերժական Երջանկության երկիրը: Ինչպե՞ս հասնել այնտեղ: Շուրջը տեսանելի կամուրջ կամ անցուղի գոյություն չունի:
Այս տղամարդը նկատեց, որ իր հետ քայլող մարդիկ հեշտությամբ անցնում էին մյուս կողմը։ Նրանք իջեցնում էին իրենց խաչերը ուսերից, տեղադրում անդունդի վրա և անցնում դրանց վրայով, ինչպես կամուրջը: Սակայն նա չէր կարող դա անել: Նրա խաչը շատ կարճ էր: Մարդը դառնորեն լաց եղավ, ասելով. «Ա՜խ, եթե միայն ես իմանայի» …
Следующая публикация
Нет комментариев