5-қисм.
Муаллиф: Дилором Қосимова.
__Бунга йўл қўяди деб ўйлайсанми? Мени тарк этишингга қўйиб бераманми сенингча?
Бўйин томирлари бўртиб, жаҳлдан қизариб кетганидан қўрқиб кетдим
Кўзларим ёшланди. Бир тарафдан қалбим. Бир тарафдан қўлим оғрияпти.
__Оғридими? -кўз ёшимни кўриб, бироз юмшади.
__Тўғриси жуда чарчадим. Ҳаддан зиёд босим ўтказяпсиз. Асабларим яна қанчага дош бераркан?
Илтимос, мени қўйиб юборинг.
__Буни иложи йўқ.
__Нега ахир? Мени ёмон кўрасизку.
__Бундай бемани гапни қўй!
__Нима мендан бошқа қиз йўқми бу шаҳарда.
__Аксинча! Қадамимда турфа қиз учрайди.
__Унда нега айнан мен?
__Чунки мен...Чунки айнан сен менга керак бўлган. Меники бўлган қизсан.
__Ишончсиз оила бўладими?
__Мен айнан сенга бор вужудим билан ишонганим учун, сени қўйиб юборолмайман.
__Ишонч? Сизни бу қилиқларингиздан ишоч эмас. Ишончсизлик уфириб турадику.
__Бу ишончсизлик эмас. Йўқотишдан қўрқиш. Қанчалик кулгили, мен учун қанчалик уятли бўлмасин. Бугун тан оламан. Мен сендан айрилишдан қўрқаман. Яна бир бора синишдан қўрқаман.
Назорациз қолдирсам, ҳудди кимдур орамизга тушиб оладигандек ҳар қадамингни билишни хоҳлайман.
__Мен росдан қийналиб кетдим. Менга ишончсиздек кўринишингиздан чарчадим. Безиб кетдим. Умрим давомида ҳеч ким менга бу даражада босим ўтказмаган. Балки росдан мен эркадурман. Лекин сиздаги ишончсизлик.....
Ортиқ гапиролмадим. Бўғзимга тўпланган йиғини ташқарига чиқардим.
Юзимни қўлларимни тўсиб, йиғларканман. Машина эшиги очилганини эшитдим.
Аммо менга буни аҳамияти йўқ. Кўнглимни бўшатиб олмасам ортиқ чидолмайман.
Шу пайт мен бақувват қўллар ўз оғушига олди. Чўчиб кетдим.
Ўзимни бу қўллардан озод қилишга уринганим сайин, ҳудди терс айлангандек. Баттар сингиб борардим.
__Сени бунчалик қийнаб юборганимни билмабман. Ишон энди ҳаммаси бошқача бўлади. Сенга ортиқча босим ўтказмайман.
Ўшанда машинада ортиқ бошқа бир сўзсиз. Анча турдик.
Шундан кейин Ҳаётбек анча юмшаб қолганди. Муносабатларимиз ҳам бироз илиқлашгандек. Яъни менда Унга нисбатан нимадур пайдо бўлгандек.
У ҳақда ўйласам, ичимда бир нималар ғимирлаб қўярди.
Ҳудди гулзорда капалаклар учгандек.
Бугун Олимжонни кўриб яна авзойи бузилди.
Мен бироз чўчиб, турибман. Ҳаётбек яна олдингидек, қўрс бўлиб қолишидан..
__Нега мўлтиллаяпсан?
__Қани мўлтиллаганим?
__Битта нарса сўрайман. Фақат тўғрисини айт! Нега сен ўша Олимахонни сизлайсан?
__Олимахон? -Ҳаётбекка ҳайрон қарадим.
__Ҳа ўша синфдошинг Олимахон.
__Жиннимисиз? -кимнидур устидан кулишмаску, негадур кулгим келди. Балки Ҳаётбекни кайфияти ўзгармаганига суюнгандурман.
__Мен сенга савол бердим. Нима ҳамма синфдошларингни шундай сизлайсанми?
__Йўўқ. -бир қошини юқорилатиб қаради. Қовоқ уйиши ҳам ўзига жуда ярашадида. -Олимжон биз билан фақат бир йил ўқиган. Аслида параллел синфдошим эди. Мен эса синфимиздагилардан ташқари ҳеч ким билан тузикроқ гаплашмасдим. Қиз-йигитлар билан. Шунга негадур бошқа синфдошларимдек, яқин олмаганим учун сенлолмаганман.
__Ҳим. Нега сени синфингга ўтган.
__Ўзини айтиши бўйича синф раҳбари билан чиқишолмаган экан.
__Аслидачи?
__Аслида? Аслиям шу бўлса керак.
__Айтиб қўяй. Мен У билан кўп нарсани гаплашиб бўлганман. -деди. Менга синчков қараб. Ёлғон гапириб орамиз бузилмасин. Орқа-варотдан эшитган гапимни ҳам айтдим.
__Синфимиздан кимнидур ёқтириб қолган. У билан яқинроқ бўлиш учун ўтган деб эшитганман.
__Ўша кимдур. Синфдошларидан бошқалар билан очилиб гаплашмайдиган қиз бўлган-а?
__Еейй Ҳаётбек бошқа нарса йўқми гаплашишга? Ўзи Олимжонни кўриб кайфиятим бузилганди. Сиз билан айтишиб қолмай деб чўчиганимдан.
__Мен билан тортишиб қолиш ёқмайдими? -жилмайди.
__Йўўқ. Ёқмайди! Айниқса ҳафа бўлишимга арзимайдиган одамларни деб.
__Ҳўп. Сени айлантиргани олиб бораман. Ҳаа ундан олдин. Ҳаммани "жон-бек" деб гапиришни йиғиштир. Тоза жаҳлим чиқади шунга.
__Ийй мен ҳаммага ҳурмат юзасидан шундай мурожаат қиламан.
__Қилма! Бу менга ёқмаяпти.
__Ҳўп. -дедим, тортишгим келмай. Исмларни қўшимчасиз айтишни ичимда ўйлаб, тилим ҳеч келишмади.
Майли муҳими Ҳаётбек билан уришиб қолмадик.
Вақт тўхтамайди. Баҳор келди. Олимжон мавзусида бошқа тортишмай қўйдик. Бунга чек қўйилди.
Ўқишим....шу курсни тугатсам, тўй қиларканмиз.
Буни ўйласам ҳам ҳаяжонланиб кетяпман.
Бу гапни айтгандаги Ҳаётбекни сирли қарашларидан эса, кўзимни олиб қочгани жой тополмай қоламан.
Бугун Ҳаётбекни туғилган куни. Ўсимликларга қайта ҳаёт бериладиган фаслда. Мени Ҳаётим туғилган экан.
Вуууй. Ўзимни ўйларимдан уялиб кетдим. Атрофга қарайман. Ҳудди ичимда айтган гапимни кимдур эшитиб қолгандек. Юзларим қизий бошлади.
Ҳаётбек дарсдан қачон чиқишимни сўраб қўнғироқ қилганда. Атай бир соат кечроқ вақтни айтдим. Туғилган куни билан табрикламадим.
Сюрприз қилмоқчи эдим.
Кечаси билан тайёрлаган совғамни сарафан пакетга солиб ўқишимга олиб келдим.
Дарсдан чиқиб иш жойига бораман.
Бироз тортиняпман. Лекин кутилмаганда табрикламоқчиман.
Ҳаяжондан ичимда титроқ. Қайтиб кетсаммикан? Бекор иш жойига келдимда.
Нима бўлса бўлди.
__Келин сизми?
Ортимга ўгирилсам. Университетимизга Ҳаётбек билан терговга борган йигит турибди. Исми нима эдия. Ҳааа Санжарбек.
__Ассалому алайкум.
__Ваалайкум ассалом. Ҳаётни олдигами?
__Ҳаа бугун туғилган кунлари эди. Шунга....
__Сюрприз қилай дебсиз-да.
__Ҳаа шундай.
Ҳудди анча яқин танишларидек қилаётган муомиласидан бироз ҳижолат бўлдим.
__Юринг марҳамат. Ҳаётга ҳавас қилдим. Мен ҳам биронта қиз топмасам бўлмайди энди. -маҳкама ичига киргунча ҳазил қилиб кирди. -Йўлак охиридаги ўнг тарафдаги хона Ҳаётники. -деди менга киргандан ўнг таърафдаги йўлакни кўрсатиб. -Мен бошлиғга ҳисобот топширишим керак.
__Раҳмат сизга.
Санжарбекга миннатдорчилик билдириб У кўрсатган таърафга юрдим.
Қандайдур кучли ҳаёжон учимдан тошиб келарди.
Аммо бу ҳаяжон узоқ чўзилмади.
Ҳаётбекни хонасини эшиги очиқ экан.
Хонани ўртасида. Бир қиз ва Ҳаётбек турарди. Қизни қўлида қандайдур қути бор.
__Туғилган кунингиз билан Ҳаёт ака. -қиз ингичка овозда Ҳаётбекни табриклаб аввал юзидан ўпди. Кейин қучиб олди.
Мен эса ўша пайтда тамом бўлдим.
Оёғимда мадор қолмади. Бўшашиб кетдим.
Бу манзарага қарашга куч йўқ эди менда. Терс ўгирилиб, нафақат йўлакдан, балки маҳкамадан ҳам чиқиб кетдим.
Ортимдан кимдур "Келин" деб икки марта чақирди. Адашмасам, бу Санжарбек эди.
Аммо мен тўхтаб, Унга нимадур дейдиган вазиятда эмасдим.
Анча-мунчага йиғламайдиган кўз ёшларимни ҳозир тия олмаяпман.
Эндигина Унга нисбатан бир нималар ҳис қила бошлагандим.
Эндигина муносабатларимиз яхши тарафга ўзгараётганди.
Негаям ишондим Унга? Қўполликларига ҳам кўндим. Чидадим.
Акамдан, дадамдан кўрмаган муомилани ундан кўрдим.
Асрорбек акамни "доим ҳам биздек меҳрибон инсон учрайвермайди йўлингда" деган гапи сабаб. Тақдирга тан бергандим.
Келажагимни У билан кўра бошлагандим.
Аммо....
Аммо бугун бари чил-парчин бўлди.
Ҳаёлларимни телефонимни овози бузди. Қалб вайронкори қўнғироқ қиляпти.
Санжарбек айтган бўлса керак мен ҳақимда. Эссиз, бахтли лаҳзаларини бузиб қўйгандур.
Кетма-кет бўлган қўнғироққа истамайгина жавоб бердим. Аммо гапирмадим.
__Асалой қаердасан? -ҳовлиққанча сўради.
__Гўрдаман! -дедим жаҳл билан.
__Сендан тўғри сўраяпман. Қаердасан. Дарсдан чиқишингга ҳали бор эдику. Сен....
__Мен сизга сюрприз қилмоқчи эдим. Лекин.... Лекин ўзимни сюрприз кутиб турган экан.
__Асалой....
__Ҳаётбек. Ортиқча гап керакмас. Мен кераклигини кўриб бўлдим. Сиздан илтимос. Заррача виждониз бўлса мени йўлимдан қайта чиқманг.
Сизга бўлган нафратим баттар кучайишини хоҳламайман.
Ҳаётингизда Асалой бўлмади деб ҳисобланг.
Телефонни ўчириб қўйдим. Қайта қўнғироқ қилса ҳам олмадим. Бутунлай ўчириб ҳам қўймадим.
Мени вайрон бўлган қалбим учун. Асаблари билан жавоб берсин.
Ўн, йигирма, ўттиз. Қўнғироқлар сони ортса ҳам. На жавоб бердим. На ўчириб қўйдим.
Гўё аламимни шу йўл билан олдим.
Пиёда қаёққа кетаётганимга аҳамият бермай кетавердим.
Туғилганимдан то шу кунгача бўлган умримдаги йиғлаганларимни йиғса ҳам.
Ҳозирги тўкилаётган кўз ёшларимга тенг келолмаса керак.
Мен йиғлаяпман.
Ҳатто ҳафа бўлганимни бировга кўрсатишни хоҳламаган мен.
Катта кўчада, гавжум одамлар орасида манзил билмай кетар эканман.
Ҳеч тортинмай йиғлаяпман.
__Қўйиб юборинг мени! -қанчадур вақтдан кейин, мени топиб келган Ҳаётбек. Яқин ўртадаги кафега судраб кирди. Сабаб мен юриб-юриб бозор оралаб кетибман.
Бу ерда машинада юришни иложи йўқ! Бунча гавжум одамлар орасида гаплашиб бўлмайди.
Энг бурчакдаги жойга олиб борди. Мени мажбурлаб ўтказиб қўйди.
__Нега эшитишни истамайсан-а? Сени топгунимча эсхонам чиқдику. Нега телефонингга жавоб бермадинг.
Қаршимда ўтириб, қўлларимдан маҳкам сиқиб олганча асабий гапирди.
__Сизни кўришни ҳам. Эшитишни ҳам хоҳламайман. Мен....мен кўрадиганимни кўрдим. Сиз....
__Сен нотўғри тушундинг! У менга ҳеч ким эмас.
__Мен аҳмоққа ўхшаяпманми кўзизга? Сизни шахсий кабинетингизда, бир қиз билан турасизку. Яна қандай ҳолатда? Мен нима деб ўйлай?
__Асалой! -Ҳаётбекдан қўлимни зарда билан тортиб олганимдан кейин. Чуқур нафас олиб-чиқарди. -Сабо билан орамизда ҳеч қандай гап йўқ! У менга ҳеч ким эмас!
__Йўғэ? -дедим киноя билан. -Мен унаштирилган қизингиз бўла туриб. Икки-уч ойдан кейин тўйимиз бўлиши аниқ бўла туриб. Сиз билан қўл ушлашишга ийманаман. У қиз эса сизни ўпади, қучоқлайди. Яна ҳеч ким эмас. Орангизда ҳеч нарса йўқ шундайми?
__Асалой....
__Аҳмоғизи бошқа топинг. Мен аҳмоқ сизга деб кечаси билан ухламай....-тайёрлаган совғам ёдимга тушди. Аламдан боя йўлдаги сойга ташлаб юборгандим. -Энди ҳеч нарсани аҳамияти йўқ.
__Бор сен нотўғри тушундинг. Гапимни охиригача эшитгин.
__Мени Олимжон билан ёнма-ён ўтирганимга нималар деганингиз ёдингиздами? Келинг. Мен ҳозир мана бу афитсантни ўпиб-қучоқлай, кейин биз бир-биримизга ҳеч киммиз дей. Қабул қила оласизми?
Бу гапимдан кейин Ҳаётбекни юзи шу қадар қўрқинчли тус олдики. Айтган гапимга бир лаҳза пушаймон бўлдим.
Аммо айтилган гап....
Ортга қайтариб бўлмайди.
__Синаб кўрамизми? -Ҳаётбекка нафрат билан қарадим. Кейин афитсантни чақирдим. -Кечирасиз, сизни мумкинми? -шу гапимдан кейин Ҳаётбек юзимга тарсаки тортиб юборди.
Мен шокда эдим. Яна мен айбдор! Қучоқлашган У. Аммо қасдлашаман деган мен айбдор.
__Яна бир оғиз гапирсанг ўлдираман сени. -деди. Қўлимдан силтаб ўзи томон тортиб. Юз-кўзида зарра афсус кўрмадим. Мени ургани учун афсусланмади ҳам.
__Етааааррр. Сиз менга ҳеч ким эмассиз. -стол устидаги қандайдур шиша қўлимга илинди. Билмадим ниманики, балки уксусникидур? Балки бошқа нарса.
Асабийлашганимдан зарб билан столга урдим. Ҳаётбекни қўлидан юлқиб чиқдимда. Столни онтариб ташладим.
Кейин ўзимни ташқарига урдим.
Қилган ишим сабаб уни олиб қолишади. Мен эса узоқроққа кетиб бўламан.
🍃🍃🍃
Мана Ҳаётбекни учратганимдан шу кунгача бўлган ҳаётим. Фақат асаббузарлик ва ҳадикда ўтди.
Балки У мени севолмагандур. Шунчаки феълим, йигитларга рўйҳушлик бермаганим учун мени танлагандур...
Нима бўлса ҳам булар аҳамияциз. Бу сафар акамни файласуфона гаплари ҳам мени тўхтатолмайди.
Дадамга айтиб фотиҳани йўқ қиламан.
Бир қўлимга шарфимни ўраб олганман. Ўша шиша сабаб кесилган бўлса керак. Бир қўлим билан тарсаки сабаб ачишаётган юзимни ушлаганча машиналар тураргоҳи томом кетар эканман.
Қалбимда қаттиқ санчиқ бор эди.
Бирор кишини биринчи марта чин дилдан севганингизда, севги қанчалик оғриқ келтиришини заррача тасаввур қилмасдан севаркансиз.
Мен ҳам афсуски севиб қолгандим.
Қайта севмасликка ўзимга-ўзим сўз бераман. Ҳаётимни Ҳаётбек номли саҳифаси ёпилди.
Бундан кейин ҳеч кимга ўз саҳифасини очишига йўл қўймайман.....
Присоединяйтесь к ОК, чтобы подписаться на группу и комментировать публикации.
Нет комментариев