* * *
Мне тая вёска хай прысніцца.
Майструе нешта прадзед мой,
А прабабуля мітусіцца
Ля печы ўвішна з чапялой.
Пах свежабеленае гліны.
Гуляе промнік па сцяне.
Як зманліва гараць каліны
Праз шкло бутэлькі на акне!
Пад дахам тым хапае месца
Сям’і вялікай і гасцям,
І песні, што раздзеліць з сэрцам
Бяду і радасць напалам.
Тут сустракаюць дзень малітвай
І спаць кладуцца разам з ёй.
Бывала, што ў такой галітве, –
Ды з дабрынёй і светлынёй!
Мне тая вёска хай прысніцца…
У шыбку ціха зазірну
Пужлівай залатой сініцай,
Хоць на імгненне ўсё вярну...