Высакародны волат дуб
З летапісных гадоў дуб векавы
На Ахоўскім пагосце стаіць.
Святога месца іспалін вартавы
Мінулыя падзеі ў кароне таіць.
Колькі слухаў жалобнага плачу,
Калі нябожчыкаў прылату няслі адпяваць.
Перанёс войны, ліхалецці, нястачу
Дуб – архіварыус. Яго доля маўчаць.
Падыйдзі ты да дуба – патрыярха сівога,
Галавой прыхіліся, душой не крыві.
Побач з дубам на нябёсы дарога,
Дуб энергіяй лечыць – доўга жыві!
Каля дуба пан Твардоўскі стаяў,
Ідучы да касцёла Богу служыць.
У апошні шлях дуб яго адпраўляў,
Пад плітою склепа прах генерала ляжыць.
Залатой восенню з дуба ліст ападае,
Пакрывае магілы каляровым абрусам.
Душа ў адзіноце на небе блукае,
Радуецца барвянай красе, як