მას სიყვარულმა ასწავლა ტკივილი, სახეს უფარავდა ყალბი ღიმილი, მას სიყვარულმა ასწავლა სევდა, უბრალო პოეტიც უბრალოთ წერდა, წერდა განიცდიდა თანაც სტკიოდა, შველას არ ითხოვდა არცა სჩიოდა, დრო გადიოდა დრო გადიოდა, პოეტი წერდა თანაც სტკიოდა, წერდა; წერის მიზეზი სიყვარულია, თუ არ გყვარებია არც გიცხოვრია, თუ არ გიკოცნია არც გიგემია, მაშინ გიფიქრია მხოლოდ ჩემია, მას სიყვარულმა ასწავლა წერა, არადა ადრე არასდროს წერდა, არასდროს უყვარდა ლექსების კითხვა, ეხლა ლექსებს წერს კარგიაქვს რითმა, ბევრჯერ გასჩენია მას ერთი კითხვა, ღმერთო არ ვიცოდი რა იყო რითმა, ნეტავ როგორ ვწერ როგორ გამომდის, ან ეს მუზები საიდან მოდის, მერე ფიქრდებოდა სჯეროდა ერთის, სიყვარულის და კიდევ ღმერთის,...