Մայր մեծարողը մեծ կդառնա...
Մայրիկիս
Ես բռնում եմ ձեռքդ այսօր
Ակնածանքով մայր իմ սուրբ,
Որ չլինի թե դալկացած
Մատներիդ տամ ցավս բյուր։
Ես շոյում եմ քո վարսերը՝
Ճերմակած տարիներից,
Տարիներդ ես եմ մաշել,
Ես եմ ներկել իմ խելքից։
Ես հպվում եմ քո մարմնին,
Գրկում ամուր ավելի,
Որ չլինի ժամանակը
Քեզ էլ տանի ինձանից։
Ես բռնում եմ ձեռքդ այսօր՝
Դողացող ու կնճռոտված,
Այդ դողի հետ սիրտս է զարկում.
Սիրտս է զարկում՝ տակտ բռնած։
Մա՛յր իմ դու սուրբ, իմ վեհությո՜ւն,
Իմ թանկությո՜ւնն աշխարհի,
Աստծուն անվերջ աղոթում եմ,
Որ քեզ ինձնից չտանի։
Մարիա Փոլադյան