Сёння, 29 сакавіка, дзень нараджэння маёй мамы. Я за тысячу кіламетраў і не маю магчымасці з'ездзіць дадому. Тры гады мы бачымся толькі віртуальна праз сучасныя сродкі сувязі. Але мама цярпліва зносіць абставіны, праз якія мы вымушаны жыць у разлуцы і кажа: "Што б са мной не здарылася - не прыязджай"...
Мая мама з таго пакалення, якое яшчэ ў 90-х прадбачыла, чым гэта ўсё скончыцца і спрабавала нешта змяніць. Прозвішчы Бяляцкага, Багінскай, Шчукіна я чула менавіта з тых часоў. І пра Курапаты я даведалася, калі мама ездзіла туды на дзяжурствы, каб не даць зруйнаваць памяць. (Хутчэй за ўсё там расстраляны яе родны дзядзька).
І я памятаю, як гэтыя актыўнасці ўспрымалі на вёсцы. Уяўляеце, што