CОПОЛ АЙИКЧА.
Мени исмим Бахтиёр.
Аммо акам Ёдгордан бошқа хечким мени тўлиқ исмимни айтмайди. Акамнинг айтишича,
ёшлигимда Бахти дегани учун ойим унга пиёла отган экан. У энгашиб қолганда
деворга тегиб синган парча қулоғи остига
санчилиб қолган. Кейин анчагача яра бўлиб юрганмиш.
Кичкинтой синглимнинг исми
Мохидил. Хозир уч ёшда. Оилада беш кишимиз. Дадам буғалтер бўлиб ишлайди. Аям
эса, бозорда латта-путта сотади. Аямнинг айтишича, дадам хам бозорга чиққанида,
аллақачон “миср” булиб кетардик экан.
Менимча миср-савдогар, дегани бўлса керак. Аям бозори юрган кунлари синглим
иккаламизга хар - хил совғалар олиб келади. Негадир Ёдгор акамни олдида
бермайдилар. Хаммамизга хўрозқанд берадил