Мен кемга зор.
Ҳою-ҳавс ортидан хўп қувдим,
Суймаган инсонни кўп суйдим.
Бечора юракни бехуда тилдим,
Мен кемга зору, кемлар менга зор.
Онамку минг мехир булоғи,
Дадамдур сабирнинг тоғи.
Эканда улар умримнинг боғи,
Мен кемга зору, кемлар менга зор.
Бу дунё яралган соғинчдан,
Бевафо деб, кўнглим оғриган.
Бор экан мени ҳам соғинган,
Мен кемга зору, кемлар менга зор.
Гулдастам аталди кемларга,
Дил эсхор этипман қалби музларга.
Лолалар термадим.атаб онамга,
Мен кемга зору кемлар менга зор.
Умримиз ўтмоқда сув каби,
Узилди бирма-бир дил тори.
Қалб қотиб бормоқда тош каби,
Мен кемга зору кемлар менга зор.
Айрилиқ бу бошда бор экан,
Бевафода ҳеч вафо юқ экан.
У бўлмаса бошқаси юқмикан,
Мен кем
Ҳеч кем хайирлашмайди
Нима керак асли бахтли бўлишга,
Бойликми,ё бир чимдим мехир.
Мехир берсам,имкон излар қочишга,
Мен билан ҳеч кем хайирлашмайди.
Тағдирни ортидан қоламан кулиб,
Орзулар қолдилар,бир алам бўлиб.
Кетишди шакаллар устимдан кулиб,
Мен билан ҳеч кем хайирлашмайди.
Очилган сахифа,ўтказган умрим,
Ўтмишдур яшаган бугнги куним.
Балкий шу мени севги йулим,
Мен билан ҳеч кем хайирлашмайди
Негадир тескари умир қойдаси,
Тўхтамас бойлигу, обру пойгаси.
Нега ўйларлар фақат ўзин фойдаси,
Мен билан ҳеч кем хайирлашмайди.
Ёқдилар гуллаган, мухаббат боғин,
Қувдилар сахрога Ширин-Фаходин.
Билмаслар базилар одамни қадрин,
Мен билан ҳеч кем хайирлашмайди.
Устинми одамдан,бир парча қоғоз,