Моим друзьям.
Дождинки каплями звенят,
И солнце спряталось за тучу.
Но этот день сегодня для меня
Наверно, самый-самый лучший.
Листочки тихо шелестят
На вишне тоненькой у дома.
Это поздравления летят
От всех моих друзей, знакомых.
В них столько светлых, тёплых слов,
Сердечных, добрых пожеланий.
Среди унылых облаков
Они как солнце согревают.
Спасибо, милые друзья,
За то, что есть вы в этом мире.
Вам от души желаю я
Здоровья, бодрости, улыбок.
Мои прекрасные друзья.
Я благодарна вам за все поздравления и пожелания.
В ответ пожелаю здоровья, бодрости, хорошего настроения, приятных встреч, любви и взаимопонимания.
Родная хата.
Бары векавыя, гаі і ўзлескі,
Квецень духмяных лугоў,
Звонкі жаўрук над блакітам пралесак,
Шэлест калосся шырокіх палёў.
Блакітная стужка маленькай рачулкі,
Што ціха ля вёскі цячэ.
Здорава ў воды яе акунуцца
У поўдзень, як сонца пячэ.
Усё сэрцу міла, з маленства знаёма,
Радзімы маленькай куток.
Хвілінку прайдуся і я ўжо дома.
Ступаю на родны парог.
Бацькоўская хата---навекі святыня.
Ты радасць і смутак, і боль.
Здаецца, там мама і тата жывыя.
Чакаюць сустрэчы са мной.
Імгненне назад ў дзяцінства вяртае,
У шчаслівыя тыя гады,
Дзе мама мая зусім маладая
І тата такі малады.
Імгненне праходзіць, нічога не чутна,
Ніхто больш не прыйдзе сюды.
Іскрынка жыцця назаўсёды задута.
Мяцел
Падае мяккі пушысты сняжок
На рэчку, палеткі, лес і лужок.
Белай хусцінкай накрыў ен бярозкі,
Што роўным радочкам стаяць каля вёскі.
Вёсачку коўдрай бялюткай укрыў,
Траскучы мароз каб не змаразіў.
Хай цёпла ёй будзе ў пярыне пуховай
Спаць моцна да новай пары, да вясновай.
Як сакавік з цёплым сонцам настане,
Пуховая коўдра ўмомант растане.
Вёска, тады прачынайся хутчэй,
Час рыхтавацца сустрэчы гасцей.
З розных куточкаў сюды, на радзіму
Едуць да вёсачкі мілай адзінай.
Каб сэрцам прыпасці да роднае хаты,
Хоць і няма ні матулі, ні таты.
Здаецца, што там за высокім парогам
Няма месца бедам, слязам і трывогам.
Вакол цеплыня бацькоўскага дома,
Яна кожнаму з нас з маленства знаёма.
Адразу ўспо