Мы используем cookie-файлы, чтобы улучшить свой сервис для вас. Вы можете принять их или настроить их самостоятельно. Больше информации
Левая колонка
Бақыт Қарманқызы БұланмбаеваӨмірбаян.
Мен Бұланбаева Бақыт Карманқызы 1952жылы Павлодар қаласында тудым.1959 жылы Павлодар қаласындағы Абай атындағы онжылдық мектептің 1-ші сын
Балалық тілек. Орталық алаңда, Тіл бітіп тасқа да, Жайқалған далада. Борменен қолында. Шуылы баланың, Салыпты бір бала, Гуілі даланың. Бәйтерек шыңын да. Балалар күніне, Еркін ел төсінде, Арналған көрініс. Сарыарқа жерінде. Қағаздың бетіне, Алаңсыз өмірін, Өрнектеп түсуде. Қашапты жерге де. Тілдесіп аспанмен, Балалық тілегім, Тілдесіп даламен. Алаңсыз өмірім. Асфалтқа салды кеп, Болсыншы өз елім, Балалық қиялын Еркін де тәуелсіз. Қазақстан мекенім, Болмасын соғыс деп, Сүйікті өз елім. Нығайсын бірлік деп. Әрқашан сүйемін, Тыныштық болсын деп, Елімді дейді олар. Балалар тілейді
Базарда. Әжесі ертіп Күмісті, Барып еді базарға. Жайнап кетті көздері, Жеміс толған айнала. -Әже,әже қарашы, Мөлдіреген жемістер. Әнебіреу алмұртты, Көрдіңіз бе алманы. Әперші,-деп өтінді. Сасқалақтап әжесі, Не айтарын білмеді. -Ертең алып берейін, Қазір ақша жоқ,-деді. Не дегенің әжетай, Егер ақшаң болмаса, Ертіп алып базарға. Мені неге ап келдің? Деп жылады Күмісай. -Ештеңе де білмеймін, Сөзіңізге сенбеймін. Әпер деді алманы, Деді дағы бұртиды. Етке деген ақшаны, Үнемдеді әжесі. Алып берді алманы, Жүзімі мен алмұртты. Күмісай бір керілді, Аузына сап жемісті. Шыртылдап жеді өзі, Әжесіне бермеді. -Әй,Күмісай,Күмісай, Қызық болды бұл өзі. Ренжіттің ғой әжеңді, Әжеңе де бермедің, Деп әжесі рен
Ауылда. Ербол келді ауылға, Жасыл орман айнала. Жайқалып тұр шалғыны, Міне ауыл қызықты. Атасының ауылы, Қалың қойлы жайлауы. Ып-ыстық күн аптабы, Болды оның құштары. Тікен кіріп аяққа, Жарылса да табаны. Бәріне де шыдады, Ауыл оған ұнады. -Ауыл толған бүлдірген, Теріп алып жей берем. Бұл атамның ауылы, Бүлдіргенге толы екен. Ауыл деген кең екен, Деп шалқыды Мұратың.
Атам келді ауылдан. Сонау алыс ауылдан, Атасы келді ауылдан. -Хош келдіңіз жан ата, Деп қуанды Оспанхан. -Айналайын жан ата, Қыдырайық қаланы. Көрсетейін қызықты, Жүрші,жүрші далаға. Деп желікті Оспанхан. Дедектетіп атасын, Сүйреледі әр жерге. Атасы үсіп ақ терге, Сырқырады сүйегі. -Жетер енді құлыным, Шаршап қалдым қалаңда. Қайтам ертең ауылға, Құрсын сенің қалаң да. Аяғымды тоздырып, Талай көше оздырып. Шаршаттың ғой сен мені, Деп атасы ренжіді. Ауылыма оралам, Керек емес қалаң деп. Салды атасы байбалам, Көздің жасы сорғалап. -Шағын ғана ауылым, Менің үлкен шаһарым. Содан артық жер таппан, Көрген емен жалығып. Екі аяғым шаршамай, Жүре берем ауылда. Жалықпаймын күндіз де, Тіпті айлы кеште д
Арман қала. Мәңгілік жүрегімде, Жүресің сен есімде. Сүйсінем мен өзіңе, Сұлу қала астана Сен менің қиялымсың, Сен менің арманымсың. Мақтаны Отанымның, Арман қала Астана. Көркіңе көз тоймайды, Жайқалып құлпырады. Қазақтың мақтанышы, Сұлу,көркем Астана.