Nə deyim
Deyirsən ki, həyatından danıs, de,
Başdan başa xəcalətdi, nə deyim?
Balıqsan da, ət tapmırsan qamış ye,
Qarın da ilk əsarətdi, nə deyim.
Onsuz keçir qaranlıqdan hər bəyaz,
Qəbir səni götürmürsə qəbir qaz,
Oruc tuta bilmirsənsə, şeir yaz,
İlahiyə ibadətdi, nə deyim.
Bülbül ruhdan yadigardır gül eşqim,
Od bəsləyir məzarında kül eşqim,
Çoxu sanır dəlilikdi çöl eşqim,
Bilən yoxdu, məhəbbətdi, nə deyim?
Məndə gəlib hüzr tapıb gör bəla,
Köz bağlamır içimdəki Kərbəla,
Bilən bilir, yardan gələn hər bəla,
Başdan başa səadətdir, nə deyim?
Hər çiyinə inanma ki, dərd qona,
Kim qismətə üsyan edə, kim qana,
Aqillərin möhtaclığı nadana,
Bədbəxtlikdi, rəzalətdi, nə deyim?
Dil acizdi, gözəl bi
Dönmüşəm
İtin əzabın çəkməkdən,
Pir haqqı itə dönmüşəm.
Arsız-arsız gülürəm mən,
Sıyrılıb şitə dönmüşəm.
Neyləyim axı mən fağır,
Çəkim yüngül, yüküm ağır,
Üzümdən zəhrimar yağır,
Vallah ifritə dönmüşəm.
Verib suya papağımı,
Tuturam leş, çapağımı,
Yeyirəm öz yarpağımı
Birəyə, bitə dönmüşəm.
Secdim halal əmək, nolar,
Dedim Allah kömək olar,
Bu qədər dərd yemək olar,
Kökəlib kitə dönmüşəm.
Tez-tez dolub boşalıram,
Sanırlar ki, sur çalıram,
Heç nədən hay-küy salıram,
Həyasız fitə dönmüşəm.
Yeyənim də yoxdu, şoram,
Zarıldayan muğam-şuram,
"Qaz"lıqda qəşəng məşhuram,
Brendə, xitə dönmüşəm.
Məmməd, neynim, nə qayıram,
Baş qalmayıb baş ayıram,
Ölə-ölə yaşayıram,
Diri meyitə dönmüşəm...
Kölgəsidi
Bu dünyada əyri yoxdu,
Əyri düzün kölgəsidi.
Söndürsən də xeyri yoxdur,
Həyat közün kölgəsidir.
Həyat sevməz soyuq yeri,
Dərd düşməmiş duyuq, yeri,
Dağ döşündə oyuq yeri,
Çökən dizin kölgəsidir.
Odur ki, qartal ol şığı,
Gör zirvədə yaraşığı,
Savab könlünün işığı,
Günah gözün kölgəsidi.
Nur paylamaq gün işidi,
Gündən danış, günəşi de,
Şeir ruhun günəsidi,
Şair sözün kölgəsidi.
Məmməd ötürdün genləri,
Qarışıb torpağa əri,
Ağardan qara günləri,
Bəyaz bezin kölgəsidi...
Fatihə verib gəlirəm
Allah, bəlkə mən ölmüşəm,
Çoxuna qərib gəlirəm.
Haram meyvələr görmüşəm,
Səbr elə, dərib gəlirəm.
Ürək bənzəyir şüşəyə,
Dözə bilmir əndişəyə,
Qərib ruhlu bənövşəyə,
Könlümü sərib gəlirəm.
Keçməsəm də bəxt bölməsin,
Atmadım Allah kəlməsin,
Nə qaldı başa gəlməsin,
Hər şeyi görüb gəlirəm.
Soruş məni çoxusundan,
Doymadım eşq yuxusundan,
Bilən duyur qoxusundan,
Günaha girib gəlirəm.
Çox da nəfsi qoydum dincə,
Yedi ömrü incə - incə,
Yetismədim bir sevincə,
Dərdlərə ərib gəlirəm.
Dərd sarıdan gözüm toxdu,
Səbr elə, say Məmməd yoxdu,
İçimdə ölənlər çoxdu,
Fatihə verib gəlirəm.
Yaqut
Gözəl insan Yaqut Məsimovaya
Alnında Allahın nur işığı var,
Yerdə İlahinin üzüdür Yaqut.
Hüsnündə cənnətin yaraşığı var,
Kamil gözəlliyin özüdür Yaqut.
Üzündən gün doğur, alnından hilal,
Sadədən sadədir, sevmir cah-cəlal,
Tərəzisi haqdı, pərsəngi halal,
Bütün əyrilərin düzüdür Yaqut.
Sevgisi uğrunda canından keçər,
Müdrikdir, aqildir, yüz ölçüb-biçər,
Halalı, haramı uzaqdan seçər,
Haqqın, ədalətin gözüdür Yaqut.
Göydən neçə huri, ya mələk enə,
Hüsndə, əməldə tay olmaz yenə,
Qıymaz ruhundakı qığılcım sönə,
Elin nur çırağı, közüdür Yaqut.
Qönçə doğulanlar gülə çevrilir,
İnciyə, yaquta, lələ çevrilir,
İnsan əməliylə elə çevrilir,
Çox dərdə, kələfə çözüdür Yaqut.
İşıqdır əməli, nur
Həyat nəqliyyat növüdür
Həyat nəqliyyat növüdür,
Uşaq mindim, qoca düşdüm.
Gedəndə bir şəyird idim,
Qayıdanda xoca düşdüm.
Yetim ikən oldum yiyə,
Allahı qaldırdım göyə,
Dostlar boğulmasın deyə,
Çox ocağa baca düşdüm.
An aldım gün dəyərinə,
Gün səpdim gündə yerinə,
Can qoydum kündə yerinə,
Qızdırdığım saca düşdüm.
Eşq oduna yandım erkən,
Hamı öldü, yox su tökən,
Əvvəlimi axtarırkən,
Gəlib bir sonuca düşdüm.
Məmməd, yasdan keçir toylar,
Qoymur qaçam kökdən soylar,
Bağışlasın bəstəboylar,
Sözlə bir az uca düşdüm...